ΤΟ ΜΕΓΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ.. Η ΠΑΥΣΙΣ ΕΝΟΣ ΑΚΡΑΙΦΝΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ!!!... ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ!!!
ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,
Η ΧΡΙΣΙΣ ΕΠΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗ ΔΙΟΤΙ ΠΡΟΣΚΡΟΥΕΙ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ, ΔΙΟΤΙ ΝΑΙ ΜΕΝ ΒΑΠΤΙΣΘΗΚΕ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΙΕΡΩΣΥΝΗ ΟΥΤΕ ΜΥΣΤΗΡΙΑ, ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΑΠΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΟ..
ΔΙ΄ΑΥΤΟΥΣ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ. ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΑΜΕ;.. ΠΑΥΣΑΜΕ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΙΕΡΑΡΧΗ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΛΑΣΩΜΕ ΤΗΝ ΛΟΙΜΙΚΗ ΣΟΥΠΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ..
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΙΣ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΙΕΡΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ, ΑΦΟΡΑ ΕΙΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ, ΕΙΔΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΑΝΑΙΡΕΙ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ, ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΠΑΡΕΔΩΣΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΚΑΙ ΔΙΕΣΑΦΗΣΑΝ ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΝΑΡΓΕΙΑ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΑΣ Η ΚΑΙ ΛΑΘΟΥΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΣ Η ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΩΣ.. ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ Η ΄΄ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ΄΄ ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΑ ΠΟΤΕ ΚΑΝΟΝΑ Η ΚΑΙ ΕΘΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ..
ΑΚΟΜΗ..
ΟΙ ΜΕΙΚΤΟΙ ΓΑΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΚΥΡΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΙΕΡΟΝ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΚΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝΤΑΙ, ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ Η ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΧΕΤΙΚΗ ΄΄ΕΥΧΗ΄΄ ΤΟΥ ΕΥΧΟΛΟΓΙΟΥ..
Ο ΓΑΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ.. ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΤΕΛΕΣΙΕΡΓΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΙΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΑΥΤΗΣ, ΔΗΛΑΔΗ, ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ
ΚΑΝΕΙΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ, ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΣ, ΜΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΑΙ ΔΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΛΟΓΟΝ ΝΑ ΜΕΤΕΧΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑΣ ΔΙΑΤΑΓΑΣ, ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΚΑΙ ΤΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΠΤΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ..
ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΔΕΝ ΕΥΛΟΓΕΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΑ ΤΟΥΣ ΜΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ, ΔΙΟΤΙ ΙΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟΝ Η ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ..
ΑΣΦΑΛΩΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΟΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΠΝΕΙ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΕΝΕΡΓΕΙ.. ΑΛΛΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΑ ΕΝΕΡΓΕΙ ΜΟΝΟΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.. ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΟΜΟΦΩΝΟΝ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΟΝ ΓΝΩΜΗΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ, ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΣΧΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΙΕΡΟΝ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΠΛΗΝ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ, ΕΦ΄ΟΣΟΝ ΑΣΦΑΛΩΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΘΕΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΑΦΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΚΑΤΗΧΗΘΕΙ ΕΠΑΡΚΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΒΩΘΕΙ-ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΘΕΙ Η ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ ΑΒΙΑΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΙΣ ΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ.. ΑΠΟ ΤΟΥΔΕ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΕΞΗΣ ΠΛΕΟΝ, ΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΕΦ΄ΟΣΟΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΩΛΥΜΜΑ, ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΣΧΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ ΕΙΣ ΟΛΑ ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ..
ΕΠΟΜΕΝΩΣ.. ΠΛΕΟΝ.. ΕΙΣ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟΝ ΑΥΤΟ.. ΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΚΛΗΡΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ..
ΜΗΠΩΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΦΟΥ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΔΙΑ ΤΟ ΑΚΡΑΙΦΝΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΥΤΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΥΤΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ.. ΚΑΙ ΣΥΝΙΣΤΟΥΣΕ ΠΛΕΟΝ .. ΄΄ΚΕΝΤΡΟ΄΄ ΣΤΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ ΛΑΚΤΙΣΜΑΤΑ;
ΦΥΣΙΚΑ ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΩΣ ΑΝΩ ΑΦΟΡΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΟΣΟΥΣ ΠΡΟΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ Η ΚΑΙ ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.. ΔΙΑ ΠΑΝΤΑΣ ΛΟΙΠΟΥΣ ΑΔΙΑΦΟΡΑ..
ΕΠΕΙΔΗ ΠΟΛΛΟΙ ΘΑ ΠΡΟΣΤΡΕΞΟΥΝ ΑΝΟΗΤΩΣ ΩΣ ΕΝΙΣΤΑΜΕΝΟΙ Η ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΕΓΟΝΤΕΣ.. ΜΕΛΕΤΗΣΑΤΕ ΠΡΩΤΟΝ, ΟΤΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΒΑΠΤΙΖΕ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΑΥΤΟΥ ΔΙΑΚΕΛΕΥΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ΑΥΤΟΝ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ..
ΤΙ ΘΑ ΛΕΓΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ.. ΟΤΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΦΟΥ, ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΥΠΟΔΕΧΘΕΙ ΤΗΝ ΤΙΜΙΑΝ ΚΑΡΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ;;;..
ΦΕΥ.. ΑΠΑΓΕ ΤΗΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ!!!.. ΑΛΛΑ ΩΣ ΕΧΩΝ ΑΠΟΛΥΤΗΝ ΕΠΙΓΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΠΑΠΙΚΗΣ ΄΄ΝΥΦΙΤΣΑΣ΄΄.. Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΦΑΣΕΙ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΕΥΛΑΒΙΑΣ-ΕΥΣΕΒΙΑΣ.. ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΚΑΤ΄ΑΜΦΩ ΚΑΙ ΤΑΣ ΔΥΟ ΑΥΤΑΣ ΑΡΕΤΑΣ.. ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΩΡΟ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.. ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΟΧΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΡΑΝ.. ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗΝ ΚΑΙ ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΙΝ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΝ ΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΧΕΤΙΚΗΝ ΑΙΡΕΤΙΚΗΝ ΠΑΠΙΚΗΝ FIESTA.. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΠΑΠΟΛΑΤΙΝΩΝ.. ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΓΔΟΗΝ ΚΑΙ ΕΝΝΑΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ.. ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΟΝΙΜΩΣ ΑΣΚΟΥΝ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.. ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΝΟΜΑ ΚΑΙ ΑΘΕΣΜΑ ΜΕΣΑ.. ΑΦΟΥ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ.. ΔΙ΄ΕΚΕΙΝΟΥΣ.. ΤΑ ΄΄ΑΓΙΑΖΕΙ΄΄..
ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΟΤΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΔΕΝ ΑΓΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΡΙΚΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΠΑΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ!!!
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΦΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ.. ΑΜΦΟΤΕΡΟΙ ΕΞΕΒΛΗΘΗΣΑΝ ΑΠΕΒΛΗΘΗΣΑΝ ΔΙΑΤΙ; ΔΙΟΤΙ ΕΓΕΝΟΝΤΟ ΤΙΜΗΤΕΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.. ΚΑΤΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΑΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗΣ ΑΥΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ..
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΣΠΕΡΙΑ.. ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΟΛΛΑ ΚΑΚΑ..
ΕΧΩΜΕ.. ΚΑΤ΄ΑΡΧΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΠΙΛΩΣΗ.. ΤΗΝ ΑΝΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΕΝΟΣ ΑΚΡΑΙΦΝΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.. ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ Ο ΝΥΝ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΤΟ ΔΕΝΔΡΟΝ ΕΓΝΩΡΙΣΑΜΕΝ ΑΠΟ ΤΩΝ ΚΑΡΠΩΝ ΑΥΤΟΥ.. ΚΑΡΠΩΝ ΝΕΟΤΑΞΙΚΩΝ ΑΥΘΑΙΡΕΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ..
ΕΧΩΜΕ ΑΚΟΜΗ ΟΛΙΓΟΝ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΝ ΤΟΝ ΑΠΗΝΕΣΤΑΤΟ ΔΙΩΓΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ (ΑΓΙΟΥ).. ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΩΝΟΣ.. ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΕΣΠΕΡΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ..
(ΤΟ ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΄΄ΛΟΜΠΥ΄΄ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΤΑΙΡΟΥΣ ΑΥΤΟΥ)..
ΚΑΙ ΝΥΝ.. ΕΧΩΜΕ.. ΝΕΟ ΠΡΟΦΕΣΟΡΑ, ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥ, ΄΄ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΜΕΤΡΑ΄΄.. ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΜΕ ΚΟΣΜΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΑΘΕ ΑΡΜΟΔΙΟ ΚΑΙ ΜΗ.. ΠΡΟΣ ΕΠΙΤΕΥΞΙΝ ΤΟΥ ΑΝΟΜΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥ.. ΝΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΝ ΣΕΠΤΟΝ ΙΕΡΑΡΧΗΝ.. Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΣΥΓΚΑΤΑΤΕΘΗΚΕ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΑΣ ΑΥΤΟΥ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ.. (ΠΡΟΣΕΒΛΗΘΗ Ο ΠΡΟΦΕΣΟΡ..) Ο ΑΝΟΥΣ ΕΠΗΡΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΕΩΡΟΣ, ΧΩΡΙΣ ΙΕΡΟ ΚΑΙ ΟΣΙΟ, ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΓΥΜΝΟΣ ΘΕΙΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΣΕΩΣ..
ΚΑΙ ΔΙΑ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΓΚΟΣΜΙΩΣ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΟΝΤΑΣ.. ΔΙΑ ΤΟΝ ΦΟΒΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΙΚΟΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΝ ΘΕΙΟΝ, ΔΙΑ ΤΟΝ ΦΟΒΟΝ ΤΩΝ ΄΄ΔΥΝΑΤΩΝ΄΄ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΄΄ΔΥΝΑΤΟΥ΄΄ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ.. ΠΑΥΣΑΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΕΡΑΡΧΗ..
ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΓΡΑΨΕ.. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ.. ΝΑΙ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ.. ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ, ΑΦΟΥ ΠΛΕΟΝ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΤΟΥ ΟΥΤΕ ΑΛΛΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗ..
ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΩΣ ΟΜΙΛΟΥΝΤΕΣ.. ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ.. ΚΑΘΑΙΡΩ;.. ΑΠΟΚΟΠΤΩ.. ΚΛΑΔΕΥΩ.. ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ.. ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΦΟΥ.. ΑΠΕΚΟΠΗ.. ΚΛΑΔΕΥΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΤΟΥ.. ΜΕ ΔΙΚΗ.. ΑΔΙΚΗ..
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.. ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΑΝ.. Ο ΘΕΟΣ.. ΑΘΩΩΣΕ.. ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΑΘΩΩΣΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΩΣ.. ΕΙΣ ΑΙΣΧΥΝΗΝ ΤΗΣ ΒΔΕΛΥΚΤΗΣ ΑΥΤΗΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΟΜΟΥ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΔΟΞΑΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ..
ΚΑΠΟΤΕ ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΚΑΜΠΙΛΙ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΩΣ ΕΔΩΣΕ.. ΚΑΙ ΠΗΓΕ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΣΑΝ..
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΕΜΒΟΥΝ ΠΑΛΙ(; ΕΡΩΤΩ) ΔΙΑ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΤΥΧΙΚΟΝ ΚΑΙ ΔΗ.. ΔΙΑ ΤΟ ΑΔΙΚΟΝ ΄΄ΣΚΑΜΠΙΛΙ΄΄ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΦΑΓΕ.. ΔΙΑ ΧΕΙΡΩΝ ΑΝΟΜΩΝ;;;..
TO TOIOYTON ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟΥ ΒΕΒΑΙΟΥ!!!
ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΝ ΔΕΙ ΘΕΩ Η ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ.. ΕΛΕΓΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ.. ΑΛΛΑ ΑΥΤΑ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ.. ΝΕΟΕΠΟΧΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΟΤΑΞΙΚΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΨΙΛΑ.. ΓΡΑΜΜΑΤΑ..
ΤΟ ΧΕΡΙ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΚΤΥΠΗΣΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.. ΞΕΡΑΘΗΚΕ.. ΕΛΕΓΕ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ.. ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΣΦΑΛΩΣ ΕΙΝΑΙ.. Η ΑΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ..
ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΜΕΛΛΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΞΗΡΑΝΘΟΥΝ ΠΛΕΙΣΤΑΙ ΟΣΑΙ ΧΕΙΡΑΙ.. ΣΠΕΥΣΑΤΕ ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΕΤΕ ΤΟΝ ΑΝΑΙΤΙΟ ΙΕΡΑΡΧΗ..
ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΠΑΝΔΗΜΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΟ, Η ΑΜΕΣΟΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ..
ΔΙΑ ΔΕ ΤΟΥΣ ΥΒΡΙΣΤΑΣ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΑΣ ΤΟΥ ΤΥΧΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΣ ΤΑ ΄΄ΛΟΓΙΚΑ΄΄ ΕΚΕΙΝΩΝ ΕΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΙ ΚΟΣΜΙΚΑ ΜΕΤΡΑ.. ΕΠΙΛΕΓΩ.. ΟΤΙ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΟΜΟΙΩΣ ΕΚΕΙΝΟΙΣ ΤΟΙΣ ΑΝΟΜΟΙΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΘΕΣΑΝ ΚΑΙ ΕΠΕΒΑΛΑΝ ΤΑΣ ΡΥΠΑΡΑΣ ΚΑΙ ΒΔΕΛΥΡΑΣ ΑΥΤΩΝ ΧΕΙΡΑΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.. ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΗΠΟΝ ΤΗΣ ΓΕΘΣΗΜΑΝΗ..
ΑΣ ΜΗΝ ΛΗΣΜΟΝΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΤΙ ΕΝ ΗΜΕΡΑ ΚΡΙΣΕΩΣ ΘΑ ΕΥΡΕΘΟΥΜΕ ΑΠΑΝΤΕΣ ΓΥΜΝΟΙ ΚΑΙ ΤΕΤΡΑΧΗΛΙΣΜΕΝΟΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΘΕΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ..
ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ ΟΥΤΕ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΟΥΤΕ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΟΥΤΕ ΟΙ ΄΄ΥΨΗΛΕΣ΄΄ ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟΝ Η ΚΑΘΑΡΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ Η ΚΑΙ ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ..
ΕΙΣ ΕΠΙΡΡΩΣΙΝ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΩΣ ΑΝΩ.. ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΤΙΝΩΝ.. ΠΟΛΛΩΝ..
ΔΙΑΒΑΣΤΕ Η΄ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ.. ΑΛΛΑ.. ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ..
https://analogion.gr/logos/omologia/383-metallhnos-omologia
ΚΑΠΟΙΟΙ Η΄ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΑΝΝΕΣ ΚΑΙ ΚΑΪΑΦΕΣ..
ΒΛΑΣΦΗΜΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΠΛΕΟΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΙΝ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΕΩΣ ΑΥΤΗΣ..
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ και ΟΜΟΛΟΓΙΑ Μητροπολίτου (πρ.) Πάφου Τυχικού
- Συντάκτης: Μητρ. Πάφου Τυχικός
- Κατηγορία: Κανονικότητα
- Εμφανίσεις: 825
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ και ΟΜΟΛΟΓΙΑ Μητροπολίτου (πρ.) Πάφου Τυχικού
18 Ιουνίου 2025
Επειδή καθ' όλο το προηγούμενο διάστημα μέχρι και τώρα, διακινούνται διάφοροι ανυπόστατοι ισχυρισμοί περί δήθεν αποφυγής μου να καταθέσω Ομολογία Πίστεως, ή περί δήθεν παρεκκλίσεως της πορείας μου, κρίνω σκόπιμο προς αποκατάσταση της αληθείας να διευκρινίσω τα εξής.
1. Την σύνταξη της Ομολογίας Πίστεως την θεωρούσα εξ αρχής άνευ λόγου, καθότι συντάσσομαι με ό,τι και ομολόγησα κατά την ημέρα της χειροτονίας μου, δεν έπαψα να συντάσσομαι και ούτε θα πάψω, και σαφώς δεν προσχώρησα σε καμία πλάνη ή αίρεση (φεύ!), ώστε να υποβάλω εκ νέου ομολογία για δήθεν επανένταξή μου στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Εκ νεότητός μου ζω και αναπνέω μέσα στην Εκκλησία, με ακλόνητη πίστη στον Τριαδικό Θεό, στο πάνσεπτο Πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της Υπεραγίας Μητρός Του, πίστη που βασίζεται στην Αγία Γραφή, στην Ιερά Παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στους Ιερούς Κανόνες και στη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων μας. Σύμφωνα λοιπόν με τις προϋποθέσεις αυτών, ασφαλώς ακολουθώ, σέβομαι και υπακούω στις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου.
2. Ύστερα από πολλή προσευχή και σκέψη, αποφάσισα να υποβάλω την έκκλητο προσφυγή στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη, καθώς θεωρώ τις κατηγορίες ανυπόστατες και ψευδείς, όλως ιδιαιτέρως όμως η διαδικασία που (δεν) ακολουθήθηκε, καθιστά την απόφαση αντικανονική και αντικαταστατική. Η όλη εξέλιξη καταστρατηγεί κάθε έννοια σεβασμού προς το Αρχιερατικό Αξίωμα, αλλά και προς τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Θα μπορούσα, βεβαίως, να προσφύγω στα κοσμικά δικαστήρια. Όμως, κατά την προτροπή του αποστόλου Παύλου (Α΄ Κορ. 6,1), επέλεξα την επίλυση των ζητημάτων εντός της Εκκλησίας μας, απευθυνόμενος αρχικά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, έχοντας εμπιστοσύνη ότι μια τόσο άδικη διαδικασία και απόφαση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.
3. Για λόγους αποφυγής σκανδαλισμού σχετικά με ενδεχόμενη ανυπακοή στην Ιερά Σύνοδο, και προς κατάρριψη κάθε συκοφαντίας εναντίον μου περί δήθεν αποτειχίσεως ή περί ανθρώπου που προτρέπει και συγκαλύπτει λαϊκούς ή κληρικούς να διακόψουν το μνημόσυνο των Επισκόπων τους, ετοίμασα Ομολογία Πίστεως και προ της τελικής αποφάσεως να καταθέσω έκκλητο, όπως αυτή μου ζητήθηκε στο συνοδικό ανακοινωθέν της 22 Μαΐου. Είχα πάντοτε την πρόθεση να την υποβάλω, όπως άλλωστε είχα ενημερώσει και τον ίδιο τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ.κ. Γεώργιο στη συνάντησή μας την Παρασκευή 30 Μαΐου.
4. Δηλώνω πάλιν και πολλάκις, ρητώς και κατηγορηματικώς, πως όλες οι κατηγορίες δεν ευσταθούν αλλά καταρρίπτονται ως χάρτινος πύργος, και συγκεκριμένα για την κατηγορία της αποτειχίσεως που γίνεται πολύς λόγος, ενδεικτικά θα αναφέρω πέντε περιπτώσεις:
α) Αύγουστος 2023: Έθεσα σε αργία ιερέα της Μητρόπολης Πάφου, που προέβη σε αποτείχιση, και τελικώς το αρμόδιο εκκλησιαστικό δικαστήριο της Ιεράς Συνόδου προχώρησε στην καθαίρεσή του.
β) 13 Φεβρουαρίου 2024: κοινοποίησα ως μητροπολίτης Πάφου, την ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου και επέστησα την προσοχή για τον “αγιορείτη γέροντα Σάββα Λαυριώτη".
γ) 23 Μαΐου 2024: εξέδωσα ανακοίνωση, ύστερα από επικοινωνία μου με την Ι.Μ. Ξάνθης, περί της αυτοαποκαλούμενης “γερόντισσας Άννης”, που περιερχόταν την μητρόπολη Πάφου χωρίς κανονική άδεια και έκανε ομιλίες σε σπίτια.
δ) 10 Μαΐου 2025: ενημέρωσα γραπτώς τους ιερείς της Μητρόπολης Πάφου, για αρχιμανδρίτες που δεν έχουν ευλογία να ιεροπρακτούν, καθώς δεν ανήκουν σε καμία τοπική Εκκλησία και δεν αναγνωρίζουν κανένα ορθόδοξο επίσκοπο.
ε) Όσον αφορά την πρόσφατη υπόθεση “της Θεσσαλονίκης", ο πολύτεκνος ιερέας με καταγωγή από την Αγία Μαρίνα Πάφου, χειροτονήθηκε για να υπηρετεί μόνιμα την Μητρόπολη Πάφου. Διορίστηκε σε μεγάλη κοινότητα ιερατικός προϊστάμενος για μεγάλο διάστημα και μνημόνευε πάντοτε το όνομά μου ως μητροπολίτη, στις ιερές ακολουθίες που τελούσε στην Πάφο. Για την εκπόνηση μεταπτυχιακού προγράμματος, του χορηγήθηκε άδεια ελευθεροιεροπραξίας, όπως άλλωστε έλαβα και εγώ κατά την περίοδο των σπουδών μου στο Λονδίνο από τον τότε Μητροπολίτη Πάφου και νυν Μακαριώτατο κ.κ. Γεώργιο. Δεν ήταν δυνατόν να έχω ευθύνη ή γνώση των ενεργειών του εκτός των ορίων της Μητροπόλεώς μου.
5. Αν και λόγω του εκκλήτου όλοι πλέον τελούμε εν αναμονή των εξελίξεων στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, όμως καταθέτω στην Ιερά Σύνοδο και δίνω στην δημοσιότητα την Ομολογία Πίστεως που μου ζητήθηκε. Γι'αυτό και καλώ τον Μακαριώτατο, τους Συνοδικούς Αρχιερείς και τον πιστό Λαό του Θεού, όσον αφορά την υπόθεσή μου, να μην προτρέχουμε και να διαγάγουμε το διάστημα με προσευχή και ηρεμία.
Σημ.: Επειδή δεν έχω πλέον πρόσβαση στην αλληλογραφία που με αφορά και αποστέλλεται στην Ιερά Μητρόπολη Πάφου, όσοι επιθυμούν να επικοινωνούν μαζί μου, παρακαλώ να το πράξουν αποκλειστικά μέσω της ηλεκτρονικής διεύθυνσης: mitr (τελεία) tychikos (εις το) outlook (τελεία) com.
18 Ιουνίου 2025
+ ο (πρ.) Πάφου Τυχικός
Πάφος, 18.06.2025
ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων. Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο. Τὸν δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα. Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς Γραφάς. Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός. Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος. Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν. Εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν.
Πρὸς δὲ τούτοις στέργω καὶ ἀποδέχομαι τὰς ἁγίας ἑπτὰ Οἰκουμενικὰς Συνόδους καὶ τῶν Τοπικῶν, ἃς ἐκεῖναι ἀποδεξάμεναι ἐκύρωσαν ἐπὶ φυλακῇ τῶν ὀρθοδόξων τῆς Ἐκκλησίας δογμάτων ἀθροισθεῖσαι. Ὁμολογῶ πάντας τοὺς ὑπ᾿ αὐτῶν, ὡς ὑπὸ φωτιστικῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος ὁδηγουμένους, ἐκτεθέντας ὅρους τῆς ὀρθῆς πίστεως καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας, οὓς οἱ μακάριοι ἐκεῖνοι πρὸς τὴν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας διακόσμησιν καὶ τῶν ἠθῶν εὐταξίαν κατὰ τὰς ἀποστολικὰς παραδόσεις καὶ τὴν διάνοιαν τῆς εὐαγγελικῆς θείας διδασκαλίας συντάξαντες παρέδωκαν τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἐνστερνίζομαι καὶ κατ᾿ αὐτοὺς ἰθύνειν ἐπιμελήσομαι τὴν θείῳ βουλήματι κληρωθεῖσάν μοι διακονίαν καὶ κατ᾿ αὐτοὺς διατελέσω διδάσκων τὸν περιούσιον λαὸν τοῦ Κυρίου.
Προὐργιαίτατα δέ μοι ὁμολογεῖται, ἵνα τηρῶ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης, πάντα μὲν, ὅσα ἡ Μία, Ἀγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τῶν Ὀρθοδόξων πρεσβεύουσα δογματίζει, ταῦτα πρεσβεύων καὶ ἐγὼ καὶ πιστεύων, μηδὲν προστιθεὶς, μηδὲν ἀφαιρῶν, μηδὲν μεταβάλλων μήτε τῶν δογμάτων, μήτε τῶν παραδόσεων, ἀλλὰ τούτοις ἐμμένων καὶ ταῦτα μετὰ φόβου Θεοῦ καὶ ἀγαθῆς συνειδήσεως διδάσκων καὶ κηρύττων, πάντα δὲ ὅσα ἐκείνη κατακρίνουσα ὡς ἑτεροδιδασκαλίας ἀποδοκιμάζει, ταῦτα καὶ ἐγὼ ἀποδοκιμάζων καὶ ἀποδιοπομπευόμενος διὰ παντός. (1)
(1) Τὰ μέχρι ὧδε ἐκ τοῦ Ἀρχιερατικοῦ, (ἐκδ.) Ἀποστολική Διακονία τῆς Ἐκκλησίας Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 1999, σελ. 110-112.
Ὁμολογῶ ὅτι παραμένω ἀμετακίνητος ἐντὸς τῶν ἀσφαλῶν τειχῶν τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὡς ταῦτα καθώρισαν καὶ διαχρονικῶς ᾠκοδόμησαν οἱ θεοφόροι Πατέρες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἔχων πλήρη τὴν ἐπίγνωσιν ὅτι τὸ σχίσμα συνιστᾷ μέγιστον κακὸν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τὸ ὁποῖον οὔτε αἷμα μαρτυρίου τοῦ ἀποσχισθέντος ἢ τοῦ παρασύραντος ἄλλους εἰς σχίσμα δύναται νὰ θεραπεύσῃ.
Ὡσαύτως, ἔχω πλήρη ἐπίγνωσιν ὅτι, συμφώνως πρός τε τὸ πνεῦμα τοῦ 31ου Ἀποστολικοῦ Κανόνος, λαβόντος κῦρος οἰκουμενικὸν, πρός τε τὸν 15ον Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας ἐν Κωνσταντινουπόλει ἁγίας Συνόδου (σωτηρίου ἔτους 861) ἐπὶ τοῦ Ἁγίου καὶ Μεγάλου Φωτίου, ὁ ὁποῖος ἔχει μὲν ἐνταχθῇ εἰς τὸ corpus canonum τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, συνοψίζει δὲ τὰ τῶν προηγουμένων Κανόνων 13ου καὶ 14ου, «Τὰ ὁρισθέντα περὶ πρεσβυτέρων καὶ ἐπισκόπων καὶ μητροπολιτῶν, πολλῷ μᾶλλον ἐπὶ πατριαρχῶν ἁρμόζει. Ὥστε, εἴ τις πρεσβύτερος ἤ ἐπίσκοπος ἢ μητροπολίτης τολμήσοι ἀποστῆναι τῆς πρὸς τὸν οἰκεῖον πατριάρχην κοινωνίας καὶ μὴ ἀναφέροι τὸ ὄνομα αὐτοῦ, κατὰ τὸ ὡρισμένον καὶ τεταγμένον, ἐν τῇ θείᾳ μυσταγωγία, ἀλλὰ πρὸ ἐμφανείας συνοδικῆς καὶ τελείας αὐτοῦ κατακρίσεως σχίσμα ποιήσοι, τοῦτον ὥρισεν ή ἁγία σύνοδος, πάσης ἱερατείας παντελῶς ἀλλότριον εἶναι, εἰ μόνον ἐλεγχθείη τοῦτο παρανομήσας. Καὶ ταῦτα μὲν ἐσφράγισταί τε καὶ ὥρισται περὶ τῶν προφάσει τινῶν ἐγκλημάτων τῶν οἰκείων ἀφισταμένων προέδρων καὶ σχίσμα ποιούντων καὶ τὴν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας διασπώντων. Οἱ γὰρ δι' αἵρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου δηλονότι τὴν αἵρεσιν δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ᾿ ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται, πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γὰρ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι».
Ἔχω ἐπίγνωσιν ὅτι ὁ κανὼν οὗτος δίδει μὲν τὸ δικαίωμα εἰς κληρικὸν ἢ ἐπίσκοπον (τὸ ὁποῖον καὶ ὁρίζει ὡς ἀποτείχισιν ἐπαινουμένην), ἵνα παύῃ τὸ μνημόσυνον τῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτοῦ ἀρχῆς (οὐχὶ ὅμως καὶ νὰ μνημονεύῃ ἑτέρου ἐπισκόπου ἢ ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς), ἐφ᾿ ὅσον ὅμως ὁ οἰκεῖος ἐπίσκοπος κηρύττῃ δημοσίᾳ καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ᾿ ἐκκλησίας αἵρεσιν κατεγνωσμένην ὑπὸ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ ὑπὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἡ ἄσκησις τοῦ δικαιώματος τούτου πρὸ τῆς συνοδικῆς διαγνώσεως περὶ ἐπισκόπου κηρύττοντος αἵρεσιν προϋποθέτει διάκρισιν καὶ θεῖον φωτισμόν. Καθ' ὅσον, ἐὰν τοῦτο γένηται ὑπὸ ἀκρίτου ζηλωτισμού, καὶ χωρὶς νὰ ὑφίστανται αἱ ὑπὸ τῶν ὡς ἄνω ἱερῶν Κανόνων προβλεπόμεναι προϋποθέσεις, εἶναι δυνατὸν νὰ ὁδηγήσῃ εἰς σχίσμα, τὸ ὁποῖον, ὅσον εὔκολα δημιουργεῖται, τόσον καὶ δύσκολα καταπαύεται.
Καθιστῶ γνωστὸν λοιπὸν ὅτι οὐδέποτε ἐξήτασα καθ' ἑαυτὸν τὸ ἐνδεχόμενον διακοπής μνημονεύσεως, καὶ διὰ τοῦτο καὶ συνελειτούργουν μέχρι τώρα μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου, ὅσον καὶ τοὺς λοιποὺς Συνοδικοὺς Ἀρχιερεῖς, πάντοτε δὲ ἐμνημόνευον τὸ ὄνομα τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου εἰς τὰς ἱερὰς Ἀκολουθίας καὶ Θείας Λειτουργίας, τὰς ὁποίας ἐτέλουν. Περαιτέρω, οὐδέποτε συνεκάλυψα όποιονδήποτε ἀποτειχισθέντα, οὐδὲ παρώτρυνα κληρικὸν ἢ λαϊκὸν νὰ ἐφαρμόσει ἀποτείχισιν.
Ὁμολογῷ, ὅτι καταδικάζω ἐκκλησιαστικῶς καὶ ἀνεξαιρέτως ὡς σχισματικούς, κατὰ τοὺς θείους καὶ ἱεροὺς Κανόνας, ὅσους προσχήματι τῆς ἀποτειχίσεως, πνεύματι φιλαρχίας κυριευθέντας καί «προφάσει τινῶν ἐγκλημάτων τοῦ οἰκείου προϊσταμένου» ἤτοι «διὰ ἐκκλησιαστικά ζητήματα ἰάσιμα», κατὰ τὸν θεοφάντορα Μέγα Βασίλειον, ἀποσχίζονται τῆς κοινῆς πάντων ἡμῶν τροφοῦ καὶ σώτειρας Ὀρθοδόξου κατ' ἀνατολὰς Ἁγίας Ἐκκλησίας. Ἐξ ἴσου καταδικάζω πάντας τοὺς τῇ Ἐκκλησίᾳ συνοδικῶς ἢ καθ' ὁμοφωνίαν τῶν θείων Πατέρων ἀναθεματιζομένους διὰ τῶν αἰώνων αἱρετικούς· «αἱρετικὸς δέ ἐστι καὶ τοῖς κατὰ τῶν αἱρετικῶν ὑπόκειται νόμοις ὁ μικρὸν γοῦν ἐκκλίνων τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως», κατὰ τὴν ὀρθόδοξον ἐκκλησιολογίαν ἀποτυπωθεῖσαν εἰς τὸν τοῦ Φωτίου Νομοκάνονα.
Ὁμολογῶ δὲ ὅτι θὰ πείθωμαι προθύμως, συνῳδὰ τῇ καθοδηγήσει καὶ ταῖς προβλέψεσι τῶν θεοπνεύστων Δογμάτων καὶ Κανόνων τῆς Καθολικῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, εἰς τὰς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου.
Ἐπισφραγίζων πάντα τὰ ἀνωτέρω καὶ ἐνυπογράφως, διατελῶ
Μετὰ τῆς ἐν Χριστῷ φιλαδελφίας καὶ σεβασμοῦ
+ ὁ (πρ.) Πάφου Τυχικός
Πηγή: OrthodoxiaNewsAgency, 22/6/2025 (πρόσβαση 22/6/2025)
αρθρο απο ''ακτινες''
18 Σεπ 2025
Η Δίωξη ενός Μητροπολίτη και η Απαξίωση της Εκκλησιαστικής Δικαιοσύνης
«Μνημείο αυθαιρεσίας» η απόφαση της Συνόδου κατά του Μητροπολίτη Πάφου Τυχικού
– Άρθρο του Δρ. Κανονικού Δικαίου Έρικ Σέργιου
Ως "μνημείο" αυθαιρεσίας, κατάχρησης εξουσίας, καταστρατήγησης των Ιερών Κανόνων και κάθε αρχής δικαίου θα μείνει στην ιστορία η απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου για «έκπτωση» του Μητροπολίτη Πάφου Τυχικού.
Ανατρέχοντας στις σχετικές πηγές οι ερευνητές ευλόγως θα διερωτηθούν για το πρωτόγνωρο και άνευ προηγουμένου εκκλησιαστικό έγκλημα. Η ανώτατη Εκκλησιαστική Αρχή της Κύπρου, η οποία έχει την αποκλειστική ευθύνη να διασφαλίζει την τήρηση, ορθή ερμηνεία και εφαρμογή του Καταστατικού Χάρτη, παράκαμψε τις θεσμοθετημένες διαδικασίες που προνοούνται από αυτόν και τους Ιερούς Κανόνες και καταδίκασε δίχως στοιχειώδεις αποδείξεις ένα μέλος της βασιζόμενη σε ένα κατασκευασμένο κατηγορητήριο που δεν φέρει κανένα κανονικό έρεισμα.
Αποφάσισε χωρίς ενδοιασμούς τον διωγμό ενός Μητροπολίτη από τον θρόνο του, αδιαφορώντας για τις ποιμαντικές ανάγκες του λαού που τον εμπιστεύτηκε ως πνευματικό πατέρα και καθοδηγητή του.
Ενήργησε με πρωτοφανή αυστηρότητα προς ένα μέλος της, ενώ ταυτόχρονα παραμένει απαθής και ανεκτική στις αυθαίρετες ενέργειες του Τοποτηρητή του Θρόνου που προβαίνει σε διοικητικές πράξεις κατά παράβαση του Καταστατικού Χάρτη και που έχει απαγορεύσει στον Μητροπολίτη Τυχικό να τελεί Θείες Λειτουργίες στην μητροπολιτική περιφέρειά του χωρίς να έχει τεθεί ποτέ σε αργία από την Ιερά Σύνοδο.
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά να καλύπτει τα πάντα η σιωπή! Ας διώκεται η αλήθεια, ας παραβιάζεται η νομιμότητα και το δίκαιο, ας υποτιμάται η νοημοσύνη των πιστών. Η ενοχή των υπευθύνων δεν προκύπτει μόνο από τη σιωπή που επικρατεί και τον φόβο να λεχθεί η αλήθεια, αλλά και από την προσπάθεια τους να δικαιολογηθούν για την απόφαση τους και να πείσουν ότι ορθώς έπραξαν.
Ακόμη και το βήμα του συνεδρίου που διοργανώθηκε από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου, τον περασμένο Ιούνιο, προς τιμήν των Αγίων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, χρησιμοποιήθηκε από τους διοργανωτές του για να υποδειχθεί σε κλήρο και λαό της αρχιεπισκοπικής περιφέρειας ότι πρέπει να νιώθουν ευγνώμονες για την απόφαση της Ιεράς Συνόδου.
Ο καλύτερος τρόπος να τιμηθούν ό Άγιοι Πατέρες δεν είναι η διοργάνωση συνεδρίων αλλά να τηρούμε και να εφαρμόζουμε τις αποφάσεις τους!
Ποτέ προηγουμένως και καμμιά πολιτική ή εκκλησιαστική αρχή σε αυτό τον τόπο δεν είχε τολμήσει να αμφισβητήσει ή να παρακάμψει τις θεσμοθετημένες διαδικασίες που ισχύουν στην Εκκλησία για να επιβάλει ετσιθελικά την βούλησή της.
Αναφερόμαστε συνοπτικά σε τέσσερις περιπτώσεις που ξεχώρισαν λόγω της κρισιμότητας και της σημασίας που είχαν για την Εκκλησία.
Την περίοδο του λεγόμενου Αρχιεπισκοπικού Ζητήματος (1900-1909) ακόμη και οι Άγγλοι δυνάστες είχαν σεβαστεί τις διαδικασίες που ακολουθούνταν από την Εκκλησία, όταν επέβαλαν πολιτικό νόμο για να αποκαταστήσουν την τάξη, καθώς δεν υπήρχε τότε σε ισχύ Καταστατικός Χάρτης. Ο νόμος αυτός που προνοούσε τα σχετικά με την πλήρωση του αρχιεπισκοπικού θρόνου, συντάχθηκε με βάση την κανονική γνωμάτευση ενός ανώτατου κληρικού, του Μελέτιου Μεταξάκη, και οι εκλογές είχαν προκηρυχθεί βάσει εγκυκλίου της Ιεράς Συνόδου.
Το 1973 στην πιο οδυνηρή εκκλησιαστική κρίση που γνώρισε ποτέ ο τόπος, λόγω των τραγικών γεγονότων που επακολούθησαν, οι Μητροπολίτες Πάφου Γεννάδιος, Κιτίου Άνθιμος και Κυρηνείας Κυπριανός, καθαίρεσαν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄, με το σκεπτικό ότι η ανάμιξή του στα πολιτικά πράγματα ήταν ασυμβίβαστη με την αρχιεπισκοπική του ιδιότητα. Οι τρεις Μητροπολίτες εφάρμοσαν το άρθρο 14 του ισχύοντος τότε Καταστατικού Χάρτη που επέτρεπε στην Ιερά Σύνοδο, που αποτελείτο τότε από 4 μέλη, να επιβάλλει τη συγκεκριμένη ποινή, εφόσον υπήρχε ομόφωνη απόφαση μεταξύ των τριών εξ αυτών. Να επισημάνουμε ότι με τη συγκεκριμένη διάταξη παραβιάζονταν οι Ιεροί Κανόνες που υποδεικνύουν ότι ο υπόδικος Αρχιερέας δικάζεται από Συνοδικό Δικαστήριο που συγκροτείται το λιγοτερο από 12 Αρχιερείς. Αντιδρώντας ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ’, εφάρμοσε το κεκτημένο από τους Ιερούς Κανόνες δικαίωμά του, ως Προέδρου της Ιεράς Συνόδου, να ζητήσει την αρωγή των τεσσάρων Ορθοδόξων Πατριαρχών της Ανατολής και της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ανταποκρινόμενοι στο αίτημά του απέστειλαν αντιπροσώπους δια των οποίων καταρτίστηκε Μείζων και Υπερτελής Σύνοδος που πληρούσε τον απαιτούμενο αριθμό που χρειαζόταν για να προσχωρήσει στην καθαίρεση των τριών Μητροπολιτών κρίνοντας ως αντικανονική την απόφασή τους.
Το 2000 όταν η Μείζων και Υπερτελής Σύνοδος απάλλασσε πανηγυρικά τον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο από τις κατηγορίες για ηθικές παρεκτροπές και αποκάλυπτε την πλεκτάνη που είχε εξυφανθεί εναντίον του -με υποκινητές μέλη της Ιεράς Συνόδου και την συνδρομή ψευδομαρτύρων- θεωρήθηκε ως μια νίκη του συνοδικού συστήματος και των Ιερών Κανόνων άνευ της εφαρμογής των οποίων δε θα είχε απονεμηθεί ποτέ το δίκαιο και δεν θα είχε αποκατασταθεί ποτέ η αλήθεια.
Για τον τρόπο ανάρρησης στον θρόνο του Μακαριστού Αρχιεπίσκοπου Χρυσοστόμου Β΄ (2006-2022) ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά. Παρά τα όσα διαδραματίστηκαν παρασκηνιακά και είδαν το φως της δημοσιότητας (ιερές συμφωνίες, επηρεασμός εκλεκτόρων κ.λπ.) η διαδικασία ήταν νομότυπη και όλα έγιναν τηρουμένων των σχετικών προνοιών του τότε ισχύοντος Καταστατικού Χάρτη του 1979.
Οι πιο πάνω περιπτώσεις μας υποδηλώνουν τη σημασία που έχει η ορθή ερμηνεία και εφαρμογή των Ιερών Κανόνων και του Καταστατικού Χάρτη για την διατήρηση της ενότητας των πιστών και την ομαλή λειτουργία της Εκκλησίας ως Θεανθρώπινου Οργανισμού στον κόσμο. Αντίθετα κάθε έννομη αδικία, όταν γίνεται από πρόσωπα που πρέπει να εμπνέουν τον σεβασμό, πλήττει ανεπανόρθωτα το κύρος των αποφάσεων της Ιεράς Συνόδου και την αξιοπιστία των μελών της (τουλάχιστον όσων υποστήριξαν για τους δικούς του λόγους ο καθένας την «έκπτωση» του Μητροπολίτη Πάφου). Ακόμη και αν υπήρχαν εύλογες αιτίες για να δικαστεί ένα μέλος της Συνόδου αυτό θα έπρεπε να γίνει μέσα στα πλαίσια που ορίζει ο Καταστατικός Χάρτης. Και μόνο η παράκαμψη του και ο τρόπος που λήφθηκε η απόφαση δημιουργεί ακόμη και στους πιο καλόπιστους την εντύπωση ότι πρόκειται για μια μεθοδευμένη προσπάθεια που εξυπηρετεί αλλότριους σκοπούς και συμφέροντα και σε καμμιά περίπτωση το συμφέρον της Εκκλησίας και ειδικότερα των πιστών της μητροπολιτικής περιφέρειας της Πάφου.
19 Οκτ 2025
Ω τοῦ παραδόξου θαύματος: Ὅταν τὸ Φανάρι ἀναγνωρίζει τὸ λάθος ἀλλὰ καταδικάζει τὸν δίκαιο: περίπτωση Τυχικοῦ!
Ὅταν τὸ Φανάρι ἀναγνωρίζει τὸ λάθος ἀλλὰ καταδικάζει τὸν δίκαιο: περίπτωση Τυχικοῦ.
Ἡ μητέρα ἐκκλησία ἀποφάσισε τὸ πιὸ ὀξύμωρο τῶν τελευταίων 2000 ἐτῶν. Ἐπὶ λέξει:
"Κατὰ τὴν ἐξέτασιν τοῦ φακέλλου τοῦ θέματος, διεπιστώθησαν παραλείψεις κατὰ τὴν ἐν τῇ Ἱερᾷ Συνὸδῳ τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου ἐκδίκασιν τῆς ὑποθέσεως τοῦ Μητροπολίτου Τυχικοῦ", ἀλλά....
Συνεστήθη ἐν τέλει εἰς τὸν Μητροπολίτην πρῴην Πάφου νὰ ὑπακοὺσῃ εἰς τὰς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ καὶ τοῦτο διὰ τὸ ἴδιον αὐτοῦ πνευματικὸν συμφέρον καὶ διὰ τὴν εἰρήνην καὶ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας.
Εἶναι βέβαιον ὅτι θὰ ἀποτελεῖ κομβικὸ σημεῖο ἀναφορᾶς ἡ χθεσινὴ ἡμέρα... γιὰ τὶς ἑπόμενες χιλιετίες γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησία. Δὲν ξέρω ἂν θὰ ἑορτάζεται πανηγυρικῶς ἢ ἂν θὰ εἶναι ἡμέρα νηστείας (πένθιμη) ἀλλὰ σίγουρα δὲν θὰ ξεχαστεῖ. Γέλωτα ἢ κλάμα σίγουρα θὰ φέρει πάντως.
Ἴσως λοιπὸν ἡ χθεσινὴ ἡμέρα νὰ μείνει πράγματι στὴν ἱστορία — ὄχι ὡς ἡμέρα σοφίας, ἀλλὰ ὡς ἡμέρα ἐκκλησιαστικῆς αὐτολογοκρισίας.
Ναί, τὸ κατηγορητήριο ἦταν γιὰ τὰ κλάματα, μὲ κανονικὲς παραλείψεις, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ κάτσε Δεσπότη μου στὰ βραστά σου καὶ ὑπάκουσε στὴν ἀδικία ποὺ ὑπέστης γιὰ τὸ καλὸ καὶ τὴν εἰρήνη στὴν ἐκκλησία. Τὸ Φανάρι οὐσιαστικὰ ἀναγνωρίζει πανηγυρικὰ τὶς παραλείψεις στὴν παύση τοῦ Μητροπολίτη Τυχικοῦ καὶ τὴν κακοδικία, ἀλλὰ ἐπικυρώνει τὴν ἀπόφαση καὶ καλεῖ τὸν ἴδιο σὲ ὑπακοή – ἕνα παράδοξο ποὺ ἀποκαλύπτει τὴ ρωγμὴ ἀνάμεσα στὴν κανονικότητα καὶ τὴ διπλωματία. Μὲ ἁπλᾶ λόγια: τὸ Πατριαρχεῖο παραδέχεται ὅτι ἡ διαδικασία ἦταν ἀντικανονική, ἀλλὰ ζητᾶ ἀπὸ τὸν θιγόμενο νὰ τὴν ἀποδεχθεῖ χάριν... ταπεινώσεως.
Ἂν αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ θεσμικὴ ἀντίφαση, τότε τί εἶναι; Ἀπὸ πότε ἡ ὑπακοὴ χρησιμοποιεῖται ὡς κάλυμμα γιὰ τὴν ἀδικία;
Ἀπὸ πότε ἡ «εἰρήνη τῆς Ἐκκλησίας» ἀπαιτεῖ τὴ σιωπὴ τοῦ ἀδίκως κατηγορουμένου;
Πῶς νὰ μιλήσεις γιὰ εἰρήνη, ὅταν ἡ εἰρήνη οἰκοδομεῖται πάνω στὴ σιωπὴ τῶν ἀδίκως καταδικασμένων;
Ἡ ὑπόθεση Τυχικοῦ, ὅμως, δὲν εἶναι προσωπική. Εἶναι σύμπτωμα ἑνὸς βαθύτερου προβλήματος: τῆς μετατροπῆς τῶν ἐκκλησιαστικῶν θεσμῶν ἀπὸ θεματοφύλακες τῆς πίστης σὲ μηχανισμοὺς ἰσορροπιῶν.
Ἡ στάση τοῦ Φαναρίου στέλνει ἕνα ἐπικίνδυνο μήνυμα: ὅτι ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα μπορεῖ νὰ διασωθεῖ ἀκόμη καὶ μὲ τὴν παραγνώριση τῆς κανονικότητας.
Ἡ ὑπακοὴ εἶναι πράγματι ἀρετή – ὅταν ἀπευθύνεται στὸν Χριστὸ καὶ στὴν ἀλήθειά Του.
Ὅταν ὅμως μετατρέπεται σὲ πρόσχημα γιὰ νὰ νομιμοποιηθεῖ μιὰ ἀδικία, τότε παύει νὰ εἶναι ὑπακοή, γίνεται συνενοχή.
Ὅμως μέσα ἀπὸ τὴν ἀπόφαση καὶ πίσω ἀπὸ τὶς λέξεις κρύβονται νοήματα ποὺ ὁ κοινὸς νοῦς, ὁ Γεώργιος καὶ οἱ περὶ αὐτὸν Ἱεράρχες πολὺ καλὰ καταλαβαίνουν καὶ ξέρουν.
Ἀπὸ τὴν μιὰ εἶναι ἡ μὴ ἀθώωση τοῦ Τυχικοῦ μέσα ἀπὸ τὴν κακοδικία, τὴν ὁποία τὸ Πατριαρχεῖο ἀρχικὰ ἀναγνώρισε ὅπως μερικοὶ ἀπὸ ἐμᾶς γνωρίζουμε (τί ἄλλαξε στὴν πορεία; ὁ νοῶν νοείτω) ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἄλλη καρφώνει τὸν Γεώργιο καὶ τὴν ὁμάδα του.... Δὲν τὰ κάνατε καλά, πάσχει τὸ κατηγορητήριό σας μὲ παραλείψεις, ἀλλὰ τί νὰ γίνει (γιὰ νὰ μὴν ἔχουμε προβλήματα μὲ τὴν ἐκκλησία τῆς Κύπρου) ἐπικυρώνουμε τὴν ἀπόφασή σας.
Οὐσιαστικὰ ἐκθέτει ἀνεπανόρθωτα τὸν Γεώργιο καὶ τὶς πράξεις του. Βέβαιο εἶναι ὅτι ὁ Γεώργιος δὲν εἶναι εὐχαριστημένος μὲ τὸ λεκτικό, ἀφοῦ θὰ ἤθελε ἡ ἀπόφαση τοῦ Φαναριοῦ νὰ λέει μόνο: ἐπικυρώνουμε τὴν ἀπόφαση τῆς ἐκκλησίας τῆς Κύπρου!! Κοινῶς ἂν τὸ λεκτικὸ τοῦ Φαναρίου ἦταν στὴν ἀργκὼ θὰ τοῦ ἔλεγε:
Ἔτσι ποὺ τὰ κάνατε μαντάρα, ἐμεῖς τί νὰ σᾶς κάνουμε, μείνετε μὲ τὴν ἀπόφαση ποὺ πήρατε. Φυσικὰ ὁ λόγος εἶναι ὅτι μέσα στὸ πατριαρχεῖο ὑπῆρξαν σφοδρὲς ἀντιδράσεις ἀπὸ ἱεράρχες στὴν ἀδικία ποὺ ἐπιτελέσθηκε, ἀκόμη καὶ μετὰ τὴν περισφιγμένη καὶ ἀσθμαίνουσα «ὁμόφωνη» ἀπόφαση. Οὐσιαστικὰ ὁ Τυχικὸς καὶ ὅσοι τὸν ὑποστήριζαν δικαιώθηκαν. Πλήρως παράτυπη ἡ διαδικασία, τὴν ὁποία παραδέχθηκε τὸ Φανάρι. Αὐτὸ τὸ χαρτὶ τοῦ Πατριαρχείου εἶναι πολὺ δυνατὸ ὅμως γιὰ πιθανὴ μελλοντικὴ προσφυγὴ σὲ πολιτικὰ δικαστήρια. Καὶ εἶμαι βέβαιος ὅτι ἀκόμη καὶ σὲ ἄθεο δικαστὴ νὰ πέσει ἡ ὑπόθεση, ὁ ἴδιος θὰ μάθει καὶ τὸ ἐκκλησιαστικό: «Ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι..»!!
Θὰ ἦταν παράλειψη νὰ ἀναφέρω ὅτι σὲ ραδιοφωνικὴ συνέντευξη τὴν περασμένη ἑβδομάδα ὁ Γεώργιος ἀνέφερε ὅτι: «ὡς τοποτηρητής τῆς Μητρ. Πάφου ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος δὲν θὰ ἦταν σωστὸ νὰ πάρει δεσμευτικὲς ἀποφάσεις γιὰ τὴν Πάφο (σὲ σχέση μὲ ἕνα ναὸ στὸν κῆπο ποὺ θέλουν νὰ χτίσουν) ἀλλὰ νὰ περιμένουν νὰ γίνουν οἱ ἐκλογὲς γιὰ τὴν ἀνάδειξη νέου μητροπολίτη!!!». Δηλαδὴ πρὶν νὰ συνεδριάσει τὸ Φανάρι ἤξερε τὴν ἀπόφαση! Ὅτι ὁ Τυχικὸς δὲν θὰ δικαιωθεῖ καὶ δὲν θὰ ἀποκατασταθεῖ. Χρειάζεται νὰ ποῦμε κάτι ἄλλο;
Αὐτὴ εἶναι ἡ μιὰ πλευρὰ τοῦ νομίσματος τῆς ἀπόφασης. Ἡ ἄλλη εἶναι ὅτι τὸ ἴδιο τὸ Φανάρι ἐκτέθηκε ἀνεπανόρθωτα μὲ τὸν ποντιοπιλατισμό του. Ἀναγνωρίζει τὶς παραλείψεις καὶ τὴν κακοδικία ἀλλὰ δὲν κάνει τίποτα. Νίπτω τάς χεῖρας μου... Καὶ ἐπειδὴ εἶναι πιὸ εὔκολο νὰ δείρεις τὸ σαμάρι παρὰ τὸν γάϊδαρο, δέρνει τὸ σαμάρι. Δὲν θέλω νὰ προσβάλω κανένα μὲ αὐτὴ τὴν παροιμία ἀλλὰ πιὸ δόκιμη δὲν ἔβρισκα.
Ὅσο γιὰ τοὺς Κύπριους ἱεράρχες ποὺ συνηγόρησαν σὲ αὐτή την κακοδικία στάθηκαν πίσω ἀπὸ τὸν λόγο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὄχι γιατί πίστεψαν, ἀλλὰ γιατί βολεύτηκαν. Ὁ καθένας γιὰ τοὺς λόγους του. Καὶ ὑποψιάζομαι γιὰ μερικοὺς γιατί..
Ὁ Μητροπολίτης Τυχικὸς πληγώθηκε κατὰ τὸ ἀνθρώπινο μέρος ἀλλὰ καὶ μὲ βάση τὴν ἀπόφαση τοῦ Φαναρίου περὶ κακοδικίας δικαιώθηκε. Δικαιώθηκε ὄχι ἀπὸ τὴν ἐπικύρωση τῆς ἀπόφασης τοῦ Γεωργίου ὡς ἐρευνῶντα, κατηγόρου καὶ δικαστοῦ (οὔτε στὸ Ἰσλὰμ δὲν γίνονται αὐτὰ) ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀπόδειξη τῆς κακοδικίας. Σὲ 3 ὧρες τὸν ἔπαυσαν καὶ τὸ Φανάρι ἔκανε 3 μῆνες καὶ πλέον νὰ δεῖ τί θὰ πεῖ. Ἀσφυκτικὴ ἡ πίεση..
Χωρὶς ἴχνος ὑπερβολῆς καὶ γνωρίζοντας τὸν ταπεινὸ καὶ ἀνεξίκακο χαρακτῆρα τοῦ Μητρ. Τυχικοῦ ἡ ἱστορία του προσομοιάζει μὲ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Καὶ αὐτοῦ ὁ πατέρας του Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας τόν ἐξεδίωξε χωρὶς στοιχεῖα, τὸν διέσυρε, τὸν συκοφάντησε στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κλπ ἀλλὰ τελικὰ ποιόν ξέρει ὁ Θεὸς καὶ ἡ ἱστορία; τὸν Ἅγιο Νεκτάριο καὶ ὄχι τὸν ἀνώνυμο Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας.
Καὶ ἀπὸ ὅ,τι γνωρίζω ὁ ἀρχιεπίσκοπός μας ἑορτάζει καὶ ἀποδέχεται τὸν ἅγιο Νεκτάριο.
Ἀντιλαμβάνεται ὅμως ὅτι πῆρε τὴν θέση τοῦ τότε Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας 140 χρόνια μετά;
Νέαρχος Παναγῆ
Η κακία βλάπτει σοβαρά την υγεία…
Με αφορμή την εισαγωγή του πρώην Πάφου Τυχικου στο νοσοκομείο με «σοβαρό πρόβλημα υγείας», μας αποκαλύπτεται κάτι που οι Πατέρες της Εκκλησίας μας γνωρίζουν και καταγράφουν σε πολλά κείμενα ή λόγους τους και είναι πολυειπωμένο ακόμη και στα θεόπνευστα κείμενα ακολουθιών και παρακλήσεων προς τον Κύριο μας, την Θεοτόκο και τους Αγίους μας.
«Ασθενεί το σώμα ασθενεί μου και η ψυχή». Αυτό λοιπόν το γνωρίζουμε και ξανά το βλεπουμε κάθε μέρα μπροστά μας, μάλιστα πλέον έφτασε στις ημέρες μας αγκομαχούσα και η κατά τα άλλα πολύ προχωρημένη επιστήμη, να το διαπιστώνει.
Τι; Ότι η ασθένεια του σώματος, κάθε ασθένεια, έχει άμεση σχέση (και στην πρόκληση αλλά και στην πιθανότητα θεραπείας της) με την ψυχικη κατάσταση του ανθρώπου: την γαλήνη, την ηρεμία, την αγάπη που έχει ή δεν έχει, που δέχεται η όχι, σε αυτή την πορεία του στον κόσμο. Μάλιστα όσο πιο ευαίσθητος στον χαρακτήρα και εσωστρεφής είναι κάποιος, τόσο τα συμπτώματα από την ασθένεια της ψυχής είναι πιο έντονα, επώδυνα και ορατά επάνω του, είτε ως θλίψη, είτε ως κάποιο αυτοάνοσο, είτε ως καρκίνος ή καρδιακή νόσος η εγκεφαλική βλάβη.
Αυτό που δεν μας είπαν τόσο ξεκάθαρα οι Πατέρες μας και κανεις δεν συζητάει συνήθως, είναι το αδιαμφισβήτητο γεγονός πως η κακία κάποιων ανθρώπων μπορεί να προκαλέσει ασθένειες σοβαρές έως θανάτου σε άλλους και ειδικά στους ανυπεράσπιστους, στους πιο ευαίσθητους και ανήμπορους αυτού του σκληρού κόσμου. Βλέπουμε λοιπόν στην περίπτωση Τυχικού, την κακία σε όλο της το βάθος να ξεδιπλώνεται εωσφορικά με τον μανδύα της επίσημης απόφασης της συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου και του Οικουμενικού Πατριαρχείου και αυτή η κακία να προκαλεί σοβαρή ασθένεια σε έναν απλό, ταπεινό, ευαίσθητο και παραδοσιακό αρχιερέα που τόλμησε να σκεφτεί στην διακονία του ότι μπορει να ακολουθήσει τους Αγίους Πατέρες στην επαρχία του έστω. Δεν υποψιάστηκε ότι ο πνευματικός του «πατέρας-τέρας» θα αντιδρούσε με τέτοιο εγωισμό και κακία που θα έφτανε στο σημείο ακόμη και καθαίρεσης από το αποστολικό και αρχιερατικό αξίωμα ενός ιεράρχη που κατά τα άλλα ουδέν κακόν εποίησε.
Για ποιον λόγο αληθινά διώχθηκε, θα μας πει κάποιος; Οι κάτοικουντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν καλά και άλλοι σιωπούν νίπτοντας χείρας και φοβούμενοι την δική τους δίωξη, άλλοι δεν κατανοούν και απορούν, άλλοι πιο αδύνατοι στην πίστη σκανδαλίζονται, άλλοι εξίστανται με το θράσος, το απύθμενο βάθος της κακίας και της κατά συνέπεια αυτής διώξεως του Τυχικού. Και η κακία βεβαίως δεν είναι αμελητέα δύναμις: είναι δαιμονική ενέργεια και όποιος την φέρει και την εξασκεί δεν μπορεί παρά να άγεται και φέρεται εκ των δαιμονικών δυνάμεων, ενώ έχει βεβαίως προηγηθεί η συγκατάβαση του και η συνεργασία του με τον πειρασμό του πλούτου, της εξουσίας, της αρχομανίας, της φιλαργυρίας και της αυταπάτης ότι κάποιος από μόνος του, όποιο αξίωμα και εάν έχει, μπορεί να διοικεί την Εκκλησία σαν να είναι το μαγαζακι του, με εμπορικούς όρους και μεθόδους του δρόμου.
Προς όλους εμάς, ιερείς, λαϊκούς, θεολόγους, θολολόγους, οικολόγους, μοναχούς και αμόναχους και ειδικά αρχιερείς που επαίρονται πως ξέρουν τας γραφάς απέξω και χρησιμοποιούν εδάφια στις ομιλίες τους, θα πρέπει να θυμίσουμε πως «ο Θεός αγάπη εστί» (Α Ιω. 4,16). Και αυτό ευαγγελικό είναι ξέρετε και μάλιστα ίσως το πιο δυνατό και σωστικό μήνυμα του Ευαγγελίου. Ο Κύριος μας ΕΙΝΑΙ η αγάπη, δεν εχει απλώς αγάπη. Οπότε η κακία ποιος είναι; Πρέπει να το αναφέρω; Δεν θέλω ούτε να αναφέρω το όνομα του. Με απλά μαθηματικά λοιπόν να συμπεράνουμε πως οποίος ασκεί και ασπάζεται και συμφωνεί και σιωπεί με την κακία που βλέπει μπροστά του, ουσιαστικά συνεργεί και χειροκροτεί τον αρχηγό της κακίας.
Για να δούμε πόσο εωσφορικός είναι όλος αυτός ο χειρισμός του Τυχικου από κάποιους, σκεφτείτε ότι στο όνομα της αγάπης είναι έτοιμοι αυτοί να εναγκαλιστούν και να συμπορευθούν με παπικούς, πρωτεστάντες, μορμόνους, ευαγγελιστές και άλλους αιρετικούς ων ουκ έσται τέλος, αλλά δεν μπορούν εν ονόματι της αγάπης να συγχωρήσουν τον Τυχικό ούτε να τον δεχθούν και να συμπορευθούν μαζί του, ενώ είναι Ορθόδοξος χριστιανός.. βαπτισμένος και αγιοπνευματοφόρος.
Και να κλείσω θέτοντας ένα ερώτημα σε όλους όσους καταδίκασαν τον πρώην Πάφου Τυχικό και όλους όσους συμφώνησαν με την καταδίκη του: εάν ο Τυχικος από την πολλή κακία που δέχθηκε στην ψυχή και το σώμα του, ως ενέργεια δαιμονική και βίαια, δεν αντέξει και πεθάνει τελικά από μια ασθένεια που όμως προκλήθηκε από την κακία, θα έχουν όσοι άσκησαν βία και κακία πάνω του κάποια πνευματική ευθύνη; Έχουν υποπέσει στην αμαρτία του εγκληματία του φόνου είτε εις γνώσιν είτε από άγνοια; Μόνο για τις εκτρώσεις θα κηρύττουμε τον φόνο; Μόνο τους δολοφόνους που είναι στις φυλακές θα καταδικάζει η Εκκλησία ως φονιάδες που χρήζουν μετανοίας; Και εάν τελικά μετανοήσουν κάποιοι από αυτούς, πριν φύγουν από τον μάταιο αυτό κόσμο, ενώ έχουν σκοτώσει τον Τυχικό και τον κάθε Τυχικό, θα θεωρηθεί ότι είναι καθαροί και άμεπτοι;
Αυτά είναι του Θεού θα πει κάποιος και συμφωνώ: η τελική κρίση είναι δική Του αποκλειστικά υπόθεση. Όμως εγώ δεν ομιλώ για την τελική κρίση και την κατάταξη ενός εκάστου στον Παράδεισο ή στην απώλεια, αλλά για την κατάταξη του καθενός μας στην συνείδηση της Εκκλησίας σε αυτή τη ζωή και ει δυνατόν στην αποκατάσταση της αλήθειας κατά το μέτρο αυτής της ζωής. Κάποιοι εννοείται ότι δεν πρέπει να συνεχίσουν να υποκρίνονται και να φέρονται ως αγνοί και αλάνθαστοι. Ο Πάπας το ξεκίνησε αυτό (προφανώς βόλευε πολλούς στην πορεία της εκκλησιαστικής ιστορίας) και οι σημερινοί το αποδέχονται ως συνυφασμένο με την ιεροσύνη και αρχιεροσυνη τους δικαίωμα. Με συνέπεια όμως βεβαια να έχουν χάσει προ πολλού την ελπίδα της μετανοίας τους. Γιατί πώς να μετανοήσει κάποιος, όταν θεωρεί πάντα σωστά όσα κάνει και κάνει τα πάντα να απόδειξει ότι έχει δίκιο;
Εν κατακλείδι, η περιπτωση του πρώην Πάφου Τυχικού ανέδειξε για μια φορά ακόμη μια θανατηφόρα πνευματικά ασθένεια που ενυπάρχει μέσα στο σώμα της Εκκλησίας, που όταν συνδεθεί με το αξίωμα και την υψηλή θέση μετατρέπεται σε φονικό όπλο το οποίο συντρίβει την ψυχή και την πνευματική ύπαρξη συγχρόνως όμως και συχνά αρρωσταίνει προς θάνατον το σώμα. Ένας τέτοιος άνθρωπος μέσα στην Εκκλησία είναι δολοφόνος της ψυχής και του σωματος, ενώ ο Χριστός μας είναι ο ιατρός της ψυχής και του σώματος μας (όπως ρητά άλλωστε αναφέρεται και μέσα στην Θεία Λειτουργία)
Τέτοιες στάσεις και συμπεριφορές τις βρίσκουμε σε όλη την εκκλησιαστική και ανθρώπινη ιστορία, απλά σήμερα μάλλον είναι πια ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Ας στραφούμε στο εσώτερο της καρδιάς μας και ας πολεμήσουμε την κακία μέσα μας. Ειναι ανάγκη να ξεριζωθεί από μέσα μας αυτό το ζιζάνιο, πριν γίνει δέντρο θανατηφόρο και πικρό που δεν σκοτώνει μόνο τον ίδιο μας τον εαυτό αλλά και τους άλλους στους οποίους την ασκούμε με οποία πρόφαση και διακαιολογία..
Όσον αφορά τον ίδιο τον πρώην Πάφου Τυχικο ευχόμαστε να ακολουθήσει μέχρι τέλους την πορεία και την στάση των Αγίων Πατέρων μας, παλιών και σύγχρονων. Νά καθίσει στήν άκρη, σιωπηλά προσευχητικά, μέχρι ό Πρώτος καί Μεγάλος Άρχιερέας τής Όρθοδόξου Έκκλησίας μας δώσει τήν τελική λύση. Όπως έκαναν οί Μεγάλοι Άγιοι Ίεράρχες, ό Μέγας Άθανάσιος, ό Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος, ό Άγιος Ίωάννης ό Χρυσόστομος, ό Μέγας Βασίλειος, ό Άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς, ό Άγιος Μάρκος ό Εύγενικός, ό Άγιος Νεκτάριος καί τόσοι άλλοι Άγιοι Έπίσκοποι, Όμολογητές καί Μάρτυρες τής Όρθοδόξου πίστεως μας. Τά ζωντανά παραδείγματα έχουν προηγηθεί έδώ καί αίώνες στήν Έκκλησιαστική Ίστορία μας. Έκείνος γνωρίζει μέ τήν άφατη καί φιλάνθρωπο Πρόνοιά Του, ποιό είναι τό πνευματικό καί σωτήριο Θέλημά Του γιά τόν κάθε ένα άπό έμάς. Εμείς όμως ξέρουμε από τις γραφές ότι η αγάπη προς τον Χριστό έξω βάλλει τον φόβο (Α΄ Ιω. δ΄18). Ας μην φοβάται λοιπόν και ας δεχθεί πάνω στην ύπαρξη του όλο το μένος, την αδικία και την κακία με εμπιστοσύνη στο θέλημά Του. Όλοι ευχόμαστε προς τούτο.
ΚΑΙ ΟΙ ΕΣΧΑΤΟΙ ΕΣΟΝΤΑΙ ΠΡΩΤΟΙ
