CAPTAIN (GENERAL*** memorial given degree) NIKOLAOS KATOUNDAS.. LEONIDAS OF KΕRΥNIA.. Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΟΥΝΤΑΣ... ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!! ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ
ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ
ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ omologiasprovoles.blogspot.com
CONFESS FOR FAITH AND HOMELAND
In the shadowed annals of heroism, where the clash of steel and the roar of betrayal echo across the azure seas of the Mediterranean, stands the legend of Captain Nikolaos Katountas—the indomitable modern Leonidas, a warrior forged in the fires of valor and tempered by the unyielding spirit of Ellas. Born in 1943 amidst the storied hills of Patras, this son of Ellas ascended the ranks of glory, graduating from the hallowed Evelpidon Military Academy, mastering the arts of the commando: leaping from the heavens as a paratrooper, plunging into abyssal depths as a subsea destroyer, gliding over frozen peaks as a skier, and wielding justice with the wisdom of a Righteous. At 31, in the prime of his manly vigor, he was a paragon—scholar, soldier, patriot, husband to the devoted Roula, father to tender young souls, and commander of the fearless 31st Assault Company in Cyprus' 33rd Commando Squadron, stationed at Pella Pais near the fateful shores of Kyrenia.
Ah, but fate, that cruel weaver of destinies, spun a web of treachery in the summer of 1974. The coup against Makarios had cloaked the island in deceptive calm, a mere veil over the storm brewing from Turkish shores. Unbeknownst to the valiant officers like Katountas, shadows whispered in Athens' chambers and across the Atlantic to Langley’s spies, sealing Cyprus' doom. As Turkish fleets sliced through the waves from Mersin, laden with invaders, and BBC broadcasts heralded the onslaught, Major Georgios Katsanis, the Macedonian lion commanding the squadron, paced with unease. Phone lines to the Cypriot National Guard buzzed with vague portents from Colonel Kombokis—no orders, only hints of peril. Yet trust held firm among the commandos, for they believed in their superiors, in the might of Greek arms over Turkish ambition, especially in skies and seas where Hellas reigned supreme.
Then dawn shattered illusions. On July 20, turkish jets screamed overhead, filthy turks disgorged hordes upon Kyrenia's beaches. Alarms blared; the squadron mobilized per defense plans, awaiting commands that came fractured and false—"The turks are merely exercising," they claimed, as boots trampled sacred soil. But clarity pierced the fog: orders from Kombokis for a commando strike on Pentadaktylos' crags. That night of July 20-21, Katountas' company stormed Agios Ilarionas' fortress, part of a tri-pronged assault—31st Squadron seizing Kotzakaya, 32nd Aspri Moutti, 33rd Petromouthkia, while reserves held the foothills. Victory gleamed briefly: objectives taken under withering fire. Yet dawn brought despair—no relief battalion, no reinforcements. Ammunition dwindled; Katsanis fell, a martyr's blood staining the rocks. Leaderless, the 33rd withdrew in agony, battered souls returning to camp, mourning comrades lost in vain.
But the fire in Katountas' heart burned undimmed. On July 22's morn, a fateful directive—strategically folly—sent his 62 warriors, armed lightly for raids, into the maelstrom of close combat at Agios Georgios, Kyrenia. There, alone, the 251st Infantry Battalion under the vanished Colonel Pavlos Kouroupis—a mere reinforced company—had stemmed the turkish tide for a day and a half. Katountas encountered fleeing infantrymen: "Where are the turks?" he demanded. "Too many—flee!" they urged. His retort thundered like Leonidas boltshout: "I asked *where*, not *how many*. You go; my men and I press on!" Forward they charged, a Spartan phalanx against the flood: 3,200 turks, backed by M-47 tanks rumbling through orchards and villages in sweeping annihilation.
Deployed across Kyrenia's expanse—one platoon seaward, two toward the mountains, all facing the invasion beachhead—Katountas climbed a rooftop for vantage, scanning for flanking foes. A breathless sergeant reported: "200 turkish tanks camouflaged in the fields!" Betrayal's sting pierced his soul—the island sold out. He could have retreated, saved himself for Roula, pregnant with their second child, and their infant daughter. Life's sweetness beckoned a young man. Yet, "Not on my watch!" he vowed, living the creed. He held, delaying the horde in a sacrificial rearguard, his men's antique World War II relics—pitiful against armored behemoths—while the 251st crumbled under unequal odds.
Command post in Kyrenia's Metropolis, he issued frantic orders as turks paraded into the city. Fierce melee erupted: starving, thirsting commandos, lions under Katountas' roar, repelled waves with rifles and grit. turks faltered, retreated—then returned shielded by tanks. How to fell steel giants with Lee Enfields? Political folly had armed praetorians lavishly while starving the Guard. Pressed to a ravine between Karmi and Templos' turkish enclave, Katountas planned dusk evasion through lines. But encirclement sealed their fate.
Battle raged an hour: Ellines mowed down assailants, who expected timid youths to flee superior might. turks surged relentlessly. Ammo and grenades ebbed; Katountas raged at the treason from Athens and Nicosia. Few men remained, loyal to their inspiring leader. In a moment of raw fury, he "broke," venting betrayal's poison. Then, steeling himself, he commanded retreat: "It's an order! Cyprus will mourn—don't let your mothers wear black too. Go—I command it!" Last to leave was messenger Pambos Kyrillou, survivor and chronicler, hearing Katountas' machine gun blaze from a carob tree's hollow as Turks closed in. a modern Leonidas, in honored uniform with "Dare Wins" sleeves, he fought to the last.
Knowing his mettle—hardened commando, educated warrior, devoted family man—I deem capture improbable. Likely a heroic exodus, suicidal charge amid betrayal's ruins, akin to Missolonghi's defenders, body riddled by NATO-allied Turkish bullets. In transcendental realms, his spirit quaffs zivania with Kouroupis and Tsiakkas nightly, haunting occupied Kyrenia shores to Pentadaktylos, unbound only when freed as lost.
This was Nikolaos Katountas—the modern Leonidas. He whom Roula, adored wife, bid farewell at their door, daughter in arms, sensing eternally the void.
Λοχαγός Νίκος Κατούντας, συγχρονος Λεωνιδας
Λοχαγός Νικόλαος Κατούντας
Ένα γράμμα από το μακρινό παρελθόν που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 667 του περιοδικού ΓΥΝΑΙΚΑ της 6ης Αυγούστου 1975 στην στήλη των αναγνωστών ξαναέφερε στην επιφάνεια ένα σημαντικό θέμα που φαίνεται να ατονεί με το πέρασμα του χρόνου. Γιατί, όπως σημειώνεται και σε κάποιο ιστολόγιο «Όσο στη Γενεύη κι αλλού συζητούν τη “λύση” του Κυπριακού, με τους τούρκους να απαιτούν την παραμονή των στρατευμάτων τους στην Κύπρο, κάποιοι ευτυχώς θυμούνται ότι ακόμη υπάρχουν αγνοούμενοι από τον αττίλα του 1974. Όλοι έχουν τη δική τους ιστορία. Τους δικούς τους ανθρώπους που ακόμη περιμένουν».
Ένας από αυτούς τους αγνοούμενους είναι και ο ηρωικός καταδρομέας της ΕΛΔΥΚ ο (τότε) Λοχαγός Νικόλαος Κατούντας.
Πριν να αναφερθώ στην προσωπικότητα και στην δράση του θα σας παρουσιάσω την επιστολή της συζύγου του έτσι όπως παρουσιάστηκε τότε (6.8.1975) στο περιοδικό.
Αγνοούμενοι του πολέμου
Μια άλλη πτυχή της κυπριακής τραγωδίας φέρνει στη δημοσιότητα η επιστολογράφος μου. Πρόκειται για τους αγνοούμενους στρατιωτικούς κατά το πραξικόπημα εναντίον της Κύπρου και της τουρκικής εισβολής. Σύζυγος και μωρομάνα η ίδια, επί ένα χρόνο δεν έλαβε καμιά ειδοποίηση για την τύχη του συζύγου της. Παρόμοια γεγονότα έχουν βυθίσει στην απόγνωση χιλιάδες ελληνικές οικογένειες. Με δικαιολογημένη πικρία, η επιστολογράφος μου αναρωτιέται αν οι στρατευμένοι είναι χρήσιμοι μόνο όσο είναι ζωντανοί και κρατούν το όπλο. Όταν κηρυχθούν αγνοούμενοι, δεν υπάρχει μια Υπηρεσία να εξακρίβωση αν είναι νεκροί, κι΄ αν ζουν που βρίσκονται; Όπως φαίνεται, δεν υπάρχει. Γονείς, σύζυγοι, αδελφοί, παιδιά, νοιώθουν την κρατική αυτή αδιαφορία να τους πληγώνει κατάβαθα. Ρωτώ κι" εγώ με τη σειρά μου: Υπάρχει τέτοια Υπηρεσία; Ήρθε σε συνεννοήσεις με τους αντίπαλους για την εξακρίβωση αιχμαλώτων ή νεκρών; Προσέφυγε στο Διεθνή Ερυθρό Σταυρό να ζητήσει τη συνδρομή του; Απευθύνθηκε στον Ο.Η.Ε., για να συγκροτηθούν επιτροπές ερεύνης; Ένας χρόνος είναι αυτός, δεν είναι μικρό το διάστημα. Και οι οικογένειες στην Ελλάδα ζουν μέσα σε τραγική άγνοια και απόγνωση. Απευθύνομαι στην Προεδρία της Κυβερνήσεως. Ν' αποκαταστήσει άμεση επαφή με τις οικογένειες των αγνοουμένων και να τις ενημερώνει, συνεχώς, για τις έρευνες της. Δεν υπάρχει μόνον η τραγωδία του μετώπου, υπάρχει και η τραγωδία των μετόπισθεν. Ελπίζω να μη χρειαστεί να επανέλθω σ' αυτό το εθνικό θέμα.
Ο Λοχαγός Κατούντας μαζί με την σύζυγο του Ρούλα πριν τον πόλεμο
«Αγαπητή Γυναίκα,
Είμαι μητέρα δυό μωρών (21 και 10 μηνών) και σύζυγος αγνοουμένου. Κοντεύει χρόνος από τη μεγάλη συμφορά της Κύπρου μας και μάταια εμείς, γυναίκες, θυγατέρες, μάνες και αδελφές των παλληκαριών πού εξαφανίστηκαν πολεμώντας το βάρβαρο επιδρομέα, περιμένουμε κάποια είδηση.
Μαζί με τον αβάσταχτο πόνο και την αγωνία μας για το αν ζουν, που βρίσκονται, τί κάνουν, πώς περνούν οι αγνοούμενοι μας, φουντώνει, μέρα με τη μέρα, και το πιο πικρό παράπονο, όχι μόνο για το προδομένο και άσκοπο, από μια άποψη, της θυσίας τους, αλλά και γιατί από καμιά επίσημη πλευρά δεν είδαμε το παραμικρό ενδιαφέρον για την τύχη των παιδιών μας.
Τρέχουμε σαν τρελές, πηγαινοερχόμαστε στην Κύπρο, χτυπάμε μεγάλες κουφές πόρτες και, στην απελπισία μας, καταφεύγουμε στα μέντιουμ και στους διάφορους επιτήδειους και, από το υπεύθυνο Κράτος, ούτε μια ενέργεια.
"Αν, για παράδειγμα, σε οποιαδήποτε χώρα πειραχτεί μια τρίχα εγγλέζικου μουστακιού, κινητοποιείται ολόκληρος ο μηχανισμός για εξηγήσεις και ικανοποιήσεις. Και οι δικοί μας αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και στρατιώτες είχαν, άραγε, αξία, μόνο όσο μπορούσαν και κράταγαν, διψασμένοι, προδομένοι, το τουφέκι και πολεμούσαν μόνοι και αβοήθητοι; Τώρα πού, ίσως, έχουν την ανάγκη της φροντίδας από την πατρίδα, στα ιδανικά της οποίας πίστεψαν και πολέμησαν, τώρα τους ξεγράψαμε «ελαφρά τη καρδία». Είναι δυνατόν;
Ρωτώ και, μαζί μου, ρωτούν όλοι οι συγγενείς των Ελλήνων αγνοουμένων, τί ουσιαστικές ενέργειες έκαναν οι αρμόδιοι, για να εξακριβώσουν τις διάφορες πληροφορίες πού είχαν; Πόσα χρήματα ξόδεψαν για να ανακαλύψουν το μέρος, όπου κρατούνται αιχμάλωτοι μας; Η ξεχνούν ότι Κύπριοι αγνοούμενοι από το 1964, μετά από δέκα χρόνια, κατάφεραν μέσ' την αναμπουμπούλα της μάχης γύρω από τα τούρκικα οχυρά του Αγίου Ιλαρίωνα και ξέφυγαν και, γυρίζοντας σπίτια τους, βρήκαν τις γυναίκες τους ξαναπαντρεμένες;
Και Ο Κύπριος στρατιώτης πού, όταν γύρισε από την αιχμαλωσία, ανέφερε ότι είδε και μίλησε με το λοχαγό του στα Άδανα, πού είχε ακόμα στο χέρι τον γύψο από τις πρώτες επιχειρήσεις: Τί έγινε ό αγνοούμενος λοχαγός; Και ο Καρπασίτης πού, πρόσφατα δήλωσε ότι: έδωσε ψωμί και νερό σ' ένα «Καλαμαρά» από την Κρήτη (καλαμαράδες ονομάζουν τους εξ Ελλάδος, οι Κύπριοι) , πού τόσκασε από τους Τούρκους;
Μπορεί κάποιος αρμόδιος, υπεύθυνα, να μας βεβαίωση ότι τα παλληκάρια μας δεν «υπάρχουν»;
Και αφού δεν μπορεί, τότε δεν έχει χρέος ιερό η Πολιτεία, δεν είναι στοιχειώδης υποχρέωση προς τους υπηκόους της να φροντίσει, και υπάρχουν χίλιοι δυο τρόποι, να τους βοηθήσει;»
ΡΟΥΛΑ ΚΑΤΟΥΝΤΑ
Διαμαντίδου 2, Καλαμάτα
Νικόλαος Κατούντας
Ο Νικόλαος Κατούντας (γεν. 1943) είναι Έλληνας στρατιωτικός γεννημένος στην Πάτρα. Αγνοείται από τις 22 Ιουλίου του 1974.
Ο Nικόλαος Κατούντας ήταν απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων και ήταν εκπαιδευμένος ως καταδρομέας, αλεξιπτωτιστής, βατραχάνθρωπος και χιονοδρόμος ενώ ήταν τελειόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών. Το 1973 όντας υπολοχαγός, μετατέθηκε στην Κύπρο και συγκεκριμένα στην 33η Μοίρα Καταδρομών ως διοικητής λόχου.
Κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής ο Κατούντας έλαβε μέρος ως διοικητής του 31ου Λόχου Κρούσεως της 33 ΜΚ στην επιχείρηση κατάληψης του φρουρίου του Αγίου Ιλαρίωνα. Παρά την αρχική της επιτυχία (κατάληψη υψώματος Πετρομούθκια), το πρωί της επόμενης μέρας η 33 ΜΚ αναγκάστηκε να συμπτυχθεί εξαιτίας της έλλειψης πυρομαχικών και της μη έλευσης ενισχύσεων, ενώ την κατάσταση επιδείνωσε ο θάνατος του διοικητή της μοίρας, Γεωργίου Κατσάνη.
Το πρωί της 22ας Ιουλίου του 1974 ο Νικόλαος Κατούντας, όντας επικεφαλής λόχου δύναμης 62 καταδρομέων έσπευσε προς ενίσχυση του 251 Τ.Π. του Παύλου Κουρούπη, το οποίο μαχόταν εναντίον των εισβολέων στην Κερύνεια. Εκεί, ο Κατούντας και οι άνδρες του έδωσαν σκληρές μάχες εκ του συστάδην καθώς βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον κύριο όγκο της τουρκικής αποβατικής δύναμης. Την ίδια μέρα, κατά τη διάρκεια της οπισθοχώρησης, διότι ήταν πλέον ορατός ο κίνδυνος του εγκλωβισμού μετά την κατάληψη της πόλης από τον εχθρό, ο Κατούντας (ο οποίος είχε ενδιάμεσα τραυματιστεί ελαφρά στο πόδι) μαζί με ομάδα τεσσάρων ή έξι ανδρών δέχτηκε επίθεση από πολυάριθμη εχθρική δύναμη κοντά στο Τέμπλος. Αν και δύο από τους στρατιώτες που τον ακολουθούσαν διασώθηκαν, μεταξύ αυτών και πεζικάριοι του 251 τάγματος πεζικού ως επίσης και μέλη του επιτελείου του διοικητή του 251 αντισυνταγματάρχη Παύλου Κουρούπη , ο ίδιος παραμένει από τότε αγνοούμενος. Στρατιώτες που πολέμησαν υπό τις διαταγές του Κατούντα, πιστοποίησαν την γενναιότητα που επέδειξε κατά τη διάρκεια των μαχών τόσον σε Άγιο Ιλαρίωνα όσον και στο κτίριο της μητρόπολης Κερύνειας.
Τιμές μετά την εξαφάνιση
Μετά την εισβολή, προήχθη επ' ανδραγαθία σε αντισυνταγματάρχης πεζικού ενώ με Προεδρικό Διάταγμα της 12ης Δεκεμβρίου του 2008 προήχθη στο βαθμό του αντιστράτηγου. Προτομές του υπάρχουν σήμερα στην πλατεία της οδού Αριστομένους στην Καλαμάτα καθώς και στο στρατόπεδο Δελφινιού Λαγκάδας στη Χίο, το οποίο φέρει και το όνομά του. Παράλληλα το ονοματεπώνυμο του Νικολάου Κατούντα δόθηκε και σε δρόμο του ημικατεχόμενου δήμου Αγλαντζιάς στη Λευκωσία.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
ΝΙΚΟΣ ΚΑΤΟΥΝΤΑΣ...
Ο λοχαγός που μπροστά του ο Ράμπο μοιάζει πρόσκοπος!
Ποιός είναι αυτός ;;;; Σας λέει τίποτα το όνομα Λοχαγός Νίκος Κατούντας;
Στους πολλούς ίσως όχι και εκεί είναι το πρόβλημα.....
Λοιπόν... Λοχαγός ΚΔ Νικόλαος Κατούντας. Διοικητής του 31ου ΛΚ της 33ης ΜΚ που είχε έδρα στο Πέλλα Πάϊς κοντά στην Κερύνεια το 1974.
Τότε ήταν 31 χρονών, στο άνθος της παραγωγικής ηλικίας του σαν Έλληνας Στρατιωτικός και δη Καταδρομέας αποφοιτήσας από τα σχολεία Αλεξιπτωτιστών, Βατραχανθρώπων και Χιονοδρόμων. Μορφωμένο παλληκάρι, τελειόφοιτος και της Νομικής Σχολής Αθηνών. Συγκροτημένος Αξιωματικός, Λεβέντης, Πατριώτης, Ικανώτατος και βέβαια Οικογενειάρχης.
Μετά την επικράτηση του Πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου στο νησί τα πράγματα έμοιαζαν ήρεμα. Όμως αυτή η φαινομενική ηρεμία κράτησε μόνο 3-4 μέρες.
Σε λίγο η καταιγίδα θα ξέσπαγε. Δυστυχώς με προτροπή του Μακαρίου από το βήμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. στην Νέα Υόρκη και την συμφωνία των Επιτελών στην Αθήνα με το Λάνγκλεϋ των ΗΠΑ, την έδρα της παντοδύναμης στην Ελλάδα, C.I.A.
Όλα αυτά βέβαια οι αξιωματικοί που υπηρετούσαν σε μονάδες στην νήσο, τα αγνοούσαν.
Θεωρούσαν ότι αυτό που έγινε αφορούσε τους Έλληνες και φαντάζονταν ότι οι Τούρκοι δεν θα κινούνταν. Άλλωστε ο αμυντικός μηχανισμός της Ελλάδας υπερτερούσε κατά πολύ του αντίστοιχου Τουρκικού. Κύρια σε αεροπορία και ναυτικό....
Ξαφνικά τα πράγματα άλλαξαν.
Ήδη από τις 19 έρχονται εικόνες στην τηλεόραση από το BBC με τον Τουρκικό στόλο να έχει αποπλεύσει μαζί με κατάφορτα στρατιωτών αποβατικά από την Μερσίνα με κατεύθυνση την Κύπρο.
Ο Μακεδόνας Διοικητής της Μοίρας Ταγματάρχης Κατσάνης ανήσυχος. Αναμένει διαταγές ή τουλάχιστον οδηγίες. Οι διοικητές των Λόχων του - ανάμεσά τους και ο Λοχαγός Κατούντας - κρέμονται από τα χείλη του ενόσω αυτός μιλάει τηλεφωνικά με το ΓΕΕΦ και συγκεκριμένα με τον ΔΔΚΚ Συνταγματάρχη Κομπόκη. Ο Κομπόκης άφησε να εννοηθεί ότι ενδεχόμενα να έχουν προβλήματα με τους Τούρκους αλλά δεν έδωσε ούτε οδηγίες ούτε διαταγές.
Όλοι αι Αξιωματικοί των Καταδρομών είχαν εμπιστοσύνη στον Κομπόκη.
Κι όμως την επόμενη μέρα ξύπνησαν όλοι με τον θόρυβο των Τουρκικών αεροσκαφών και την θέα των αποβατικών στην θάλασσα της Κερύνειας. Οι Τούρκοι επιχειρούν απόβαση.
Ψύχραιμα η μονάδα τίθεται σε κατάσταση συναγερμού όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, ακολουθώντας τα Σχέδια Αμύνης και αναμένοντας διαταγές. Διαταγές δεν έρχονται παρά αλληλοσυγκρουόμενες εκτιμήσεις... "Οι Τούρκοι κάνουν άσκηση"...
Ήταν ξεκάθαρο ότι οι Τούρκοι έκαναν απόβαση κάπου δυτικά της Κερύνειας.
Κάποια στιγμή ήλθαν διαταγές από τον ίδιο τον ΔΔΚΚ Συνταγματαρχη Κομπόκη.
Καταδρομική επιχείρηση όλων των Μοιρών Καταδρομών στον Πενταδάκτυλο.
Ο Λόχος του Κατούντα λοιπόν το βράδυ της 20/21 Ιουλίου 1974 πολέμησε στον Άγιο Ιλαρίωνα, εκεί που οι Έλληνες καταδρομείς της Κύπρου ενήργησαν με καταδρομικές επιθέσεις κατά του Κοτζάκαγια (31 ΜΚ), κατά της Άσπρης Μούττης (32 ΜΚ) και στα Πετρομούθκια (33 ΜΚ), ενώ η επιστρατευμένη (34 ΜΚ) παρέμεινε στους πρόποδες.
Η 31η ΜΚ πέτυχε απόλυτα τον αντικειμενικό της σκοπό ενώ οι άλλες δύο 32 και 33 ΜΚ βρήκαν ισχυρές αντιστάσεις και καθηλώθηκαν. Τα χαράματα της επόμενης μέρας "ελλείψει τάγματος αντικατάστασης" η 31, "ελλείψει δυνατότητας αποστολής ενισχύσεων" για την 32 και 33 (έτσι τους είπε η ΔΔΚΔ/ΓΕΕΦ) αναγκάσθηκαν να απαγκιστρωθούν. Η 33 ΜΚ αποσύρθηκε ακέφαλη, διότι ήδη είχε χάσει τον Διοικητή της Ταγματάρχη ΚΔ Γεωργιο Κατσάνη, Mετά από αρκετή ταλαιπωρία επέστρεψαν στο στρατόπεδο. Όλοι στενοχωρημένοι για τον χαμό του Διοικητή και τόσων οπλιτών χωρίς αντίκρισμα. Μετά το προσκλητήριο έγινε ανασύνταξη.
Στις 22 το πρωί, ο Λόχος του Κατούντα διατάχθηκε λανθασμένα από στρατηγική άποψη, να σταλεί να πολεμήσει σε μάχη εκ του συστάδην με τον ελαφρύ οπλισμό του στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας ενάντια στους προελαύνοντες Τούρκους, που μέχρι εκείνη την στιγμή τους αντιμετώπιζε μόνο του το 251 ΤΠ του επίσης έως σήμερα αγνοούμενου Αντισυνταγματάρχη Πεζικού Παύλου Κουρούπη, στην ουσία μια διλοχία. Ο Κατούντας λοιπόν επικεφαλής 62 ανδρών, συνάντησε σκόρπιους πεζικάριους από το 251 που οπισθοχωρούσαν. Τους ρώτησε που είναι οι Τούρκοι. Αυτοί του είπαν ότι είναι καλύτερα να φύγουν γιατί οι Τούρκοι είναι πάρα πολλοί. Η εκνευρισμένη απάντηση του Λοχαγού Κατούντα ήταν:
"Σας ρώτησα που είναι και όχι πόσοι είναι. Εσείς φύγετε εγώ με τους άντρες μου συνεχίζουμε!"
Κι προχώρησε και έκανε ότι μπορούσε να κρατήσει την Τουρκική πλημμυρίδα που συνεχώς ενισχυόταν με πεζικό που ακολουθούσε τα προελαύνοντα τουρκικά άρματα... Τι να σου κάνουν όμως τα ατομικά όπλα, θλιβερά κατάλοιπα του Β' ΠΠ, απέναντι στα Μ-47 της Τουρκικής 39ης Μεραρχίας που απλωνόταν στα περιβόλια και τους οικισμούς μεταξύ παραλίας και προπόδων του Πενταδάκτυλου σε μια "διάταξη σάρωσης" μη αφήνοντας τίποτα όρθιο στο διάβα τους;;;;
Ολόκληρος ο 31ος Λόχος ακροβολίστηκε στην ευρύτερη περιοχή της Κερύνειας με την μία διμοιρία να καλύπτει την περιοχή προς την θάλασσα και τις άλλες δύο προς τον Πενταδάκτυλο πάντα με μέτωπο προς την ακτή της απόβασης. Ανεβασμένος ο Λοχαγός σε ένα σπίτι προσπαθούσε να δει αν υπήρχαν Τουρκικές δυνάμεις από την πλευρά της θάλασσας που θα μπορούσαν να τους πλαγιοκοπήσουν όταν έρχεται λαχανιασμένος ένας υπαξιωματικός και του αναφέρει ότι από την 2η Διμοιρία τον πληροφόρησαν ότι είδαν 200 Τούρκικα άρματα μέσα στα χωράφια καμουφλαρισμένα.
Τότε ο Λοχαγός κατάλαβε ότι τα πάντα είχαν προδοθεί.... Kι όμως ο Κατούντας είχε την επιλογή του... Ναι θα μπορούσε ακόμα όσο είχε καιρό να οπισθοχωρήσει. Να σωθεί... Κι ας άφηνε ακάλυπτο με τους άνδρες του που ήταν στα δεξιά της αμυντικής τους παράταξης, το δεξιό της διαδρομής Αγ. Γεωργίου-Κερύνειας...
Ναι θα μπορούσε....
Και το πιθανότερο αν το έκανε, σήμερα να ήταν στο σπίτι του με την οικογένεια του. Την γυναίκα του, την Ρούλα του, που ήταν έγκυος στο δεύτερο τους παιδί και την μικρή του πρωτότοκη κόρη. Είναι γλυκιά η ζωή, όταν είσαι τόσο νέος! Κι όμως δεν έφυγε...
Δεν εγκατέλειψε το πόστο του....
Παλλήκαρος! Λεβέντης! ΕΛΛΗΝΑΣ!
"Not on my watch" που θα έλεγαν και οι κατασκευασμένοι για τις κινηματογραφικές ανάγκες Αμερικάνοι "ήρωες"....
Έμεινε εκεί μαχόμενος σε μια επιβραδυντική για την προέλαση του εχθρού αποστολή, μόνος, χωρίς ενισχύσεις, με τον ελαφρύ οπλισμό των ανδρών του να κρατήσει τους περίπου 3.200 Τούρκους που είχαν αποβιβαστεί μέχρι το πρωϊνό της 22ας Ιουλίου μιας και το μεγαλύτερο μέρος της διλοχίας του 251 ΤΠ που τους αντιμετώπισε με επιτυχία μιάμιση μέρα - κι αυτός μόνος χωρίς βοήθεια - τελικά δεν άντεξε τον συσχετισμό οπλισμού και δυνάμεων, είχε συντριβεί και διαλυθεί.
Αφού έδωσε διαταγή για οπισθοχώρηση εγκατέστησε το διοικητήριο του στην Μητρόπολη της Κερύνειας. Μόλις που πρόλαβε να δώσει οδηγίες στους διμοιρίτες του, Οι Τούρκοι έμπαιναν σαν σε παρέλαση στην Κερύνεια.
Τότε δόθηκε σκληρή μάχη μεταξύ των Καταδρομέων μας και των Τούρκων. Με τον ατομικό τους οπλισμό, πεινασμένοι και διψασμένοι οι Λοκατζήδες του Κατούντα μάχονται σαν λιοντάρια υπό την καθοδήγηση του Διοικητή τους που στην πρώτη γραμμή τους δίνει οδηγίες και τους ενθαρρύνει. Οι Τούρκοι σαστίζουν υποχωρούν....
Μετά από ώρα ξαναεμφανίζονται αυτήν την φορά υπό την κάλυψη αρμάτων Μ-47. Πως να σταματήσεις αυτά τα χαλύβδινα θηρία με Lee Enfield No.4 ;;;; Βλέπετε η Πολιτική Ηγεσία προτιμούσε να εξοπλίσει τους πραιτοριανούς της, το Εφεδρικό με σύγχρονο οπλισμό και όχι την Εθνική Φρουρά, την οποία στην ουσία απαξίωνε από πλευράς υλικού.
Πιεζόμενος ο Λοχαγός βρέθηκε μεταξύ του Κάρμι και του Τουρκοκυπριακού χωριού Τέμπλος σε μια χαράδρα. Το σχέδιο του ήταν να λουφάξουν εκεί μέχρι το βράδυ και μετά να διαρρεύσουν προς τις γραμμές μας, μιας και πλέον η Κερύνεια είχε πέσει στα χέρια των Τούρκων. Όμως δεν γνώριζε ότι οι Τούρκοι τους περικύκλωσαν...
Κάποια στιγμή ξεκίνησε μια μάχη, που κράτησε μια περίπου ώρα. Οι Λοκατζήδες μας θερίζουν τους επιτιθέμενους Τούρκους που νόμιζαν ότι θα βρουν φοβισμένους έφηβους που θα το έβαζαν στα πόδια βλέποντας την καταφανή υπεροπλία τους. Αλλά ξανάρχονται, ξανά και ξανά...
Τότε ήταν που ο θρυλικός Λοχαγός κατάλαβε ότι οι πάντες τους είχαν εγκαταλείψει, ότι η Κύπρος είχε προδοθεί. Πολεμούσε βλέποντας τα πυρομαχικά και τις χειροβομβίδες να τελειώνουν. Κάποια στιγμή είδε ότι έμειναν μόνο λίγοι άντρες ήταν κοντά του. Άνδρες αποφασισμένοι να μείνουν δίπλα του.... Γιατί ο Κατούντας ενέπνεε εμπιστοσύνη, σιγουριά.... Κι όμως ήλθε η στιγμή που πρόσκαιρα ο Λοχαγός "σπάει" και δείχνει τον θυμό του για την προδοσία. Οι άνδρες του κοιτάζονται μεταξύ τους...
Κάποια στιγμή - όπως μαρτυρεί ο αγγελιοφόρος του Πάμπος Κυρίλλου - διατάσσει αυτούς τους άνδρες που ήταν κοντά του να φύγουν και θα τους καλύπτει ο ίδιος.. Οι άνδρες αρνούνται. Τότε τους λέει "Είναι διαταγή ρε. Η Κύπρος θα μαυροφορεθεί και δεν θέλω νάναι κι οι μανάδες σας αυτές που θα φορέσουν μαύρα. Φύγετε. Σας διατάσσω"
Τελευταίος έφυγε ο Κυρίλλου, ο οποίος διασώθηκε και έδωσε αυτήν την μαρτυρία των τελευταίων στιγμών του ΗΡΩΑ Λοχαγού του που φεύγοντας τον άκουσε να πολυβολεί εναντίον των Τούρκων που έχουν πλησιάσει στο σημείο που βρισκόταν ταμπουρωμένος, στην κουφάλα μιας χαρουπιάς...
Ήρεμος και Ολύμπιος... Με την στολή του που την τίμησε με τα "Τολμονίκια" στα μανίκια...
Ξέροντας το βιογραφικό του Λοχαγού Νίκου Κατούντα, σκληρού Καταδρομέα, Βατραχάνθρωπου, Αλεξιπτωτιστή και Χιονοδρόμου, ενός Στρατιωτικού μορφωμένου (σπούδασε Νομική) και Οικογενειάρχη, ενός Αξιωματικού Ελληναρά χωρίς εισαγωγικά και έχοντας κατά νου την ψυχοσύνθεσή του, θεωρώ ΑΠΙΘΑΝΟ να πιάστηκε ζωντανός. Το πιο πιθανό είναι να έκανε Ηρωική Έξοδο, μια έξοδο απελπισίας αλλά και αυτοκτονίας με βάση τις συνθήκες που δημιούργησε η Προδοσία του Επιτελείου των Αθηνών και το το Επιτελείο της Εθνικής Φρουράς... Μια Ηρωϊκή Έξοδο ανάλογη αυτής των Υπερασπιστών του Μεσολογγίου.... και να έπεσε διάτρητος από τις Τούρκικες "συμμαχικές στο ΝΑΤΟ" σφαίρες.....
Όπως είμαι και λάτρης του υπερβατικού, είμαι σίγουρος πως ανταμώνει κάθε βράδυ με τον Κουρούπη και τον Τσιάκκα και αφού πιούν μαζί μια ζιβανία, στοιχειώνουν με το πνεύμα τους τα κατεχόμενα από τον Μογγόλο παράλια της Κερύνειας μέχρι τον Πενταδάκτυλο... μιας και το πνεύμα τους θα μπορέσει να απελευθερωθεί και να ηρεμήσει, μόνο όταν αυτά απελευθερωθούν όπως χάθηκαν...
Διά της λόγχης!
Αυτός ήταν ο Νίκος Κατούντας..... Ο Έλληνας ΡΑΜΠΟ......
Αυτός που η γυναίκα του που την λάτρευε, η Ρούλα του, τον είχε αποχαιρετίσει με την κόρη τους στην αγκαλιά στην πόρτα του σπιτιού τους στην Κερύνεια για τελευταία φορά, νιώθοντας βαθιά μέσα της ότι δεν πρόκειται να τον ξαναδεί.
ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ omologiasprovoles.blogspot.com
Παρασκευή 15 Ιουλίου 2022
Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΟΥΝΤΑΣ... ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!! ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΙΣ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ ΕΙΣ ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΚΗΡΥΞΑΤΕ ΜΕΤΑΔΩΣΑΤΕ ΔΙΑΔΩΣΑΤΕ Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΣΑΕΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΗ ΑΔΕΛΦΟ ΜΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΤΣΙΦΑ!!! ΤΙΜΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΗΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝΑΣΤΗΣΑΝ ΤΟΙΟΥΤΟΝ ΕΝΔΟΞΟΝ ΒΛΑΣΤΟΝ!!! ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΧΩΜΕΝ ΑΥΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ!!! ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΦΑΣ ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!
Ο ΝΕΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ Ο ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΑΓΩΝΙΣΘΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΣΩΝ ΑΠΑΡΑΜΙΛΛΩ ΑΝΔΡΕΙΑ ΦΥΛΑΤΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΑΣ
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!! ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!! ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΜΕΝΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣ
ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ...
ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΜΑΡΤΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΤΙΜΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ!!!
ΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΟΥΝΤΑΣ!!!
ΠΑΡΩΝ!!!
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!
ΓΙ ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΜΙΣΕΙΤΕ ΣΙΩΝΟΜΑΣΩΝΟΠΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΣΟΔΟΜΙΤΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΛΟΑΤΚΙ-ΛΟΣΤΑΡΑΚΙ... ΘΑ ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ ΠΑΝΩ ΣΑΣ ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΘΕΟΚΤΟΝΟΙ ΣΑΤΑΝΑΔΕΣ!!! ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ!!!
Μετά τον ηρωικό θάνατο του το 1974, προήχθη επ' ανδραγαθία σε Αντισυνταγματάρχη πεζικού, ενώ με Προεδρικό Διάταγμα της 12ης Δεκεμβρίου του 2008 προήχθη στο βαθμό του Αντιστράτηγου. Το όνομα του δόθηκε στο στρατόπεδο Δελφινιού Λαγκάδας στη Χίο, όπου υπάρχει και η προτομή του. Προτομή του υπάρχει και στην Καλαμάτα.
προσωπικως εννοω αυτον ως Αρχιστρατηγον καθως ηταν και ο Λεωνιδας.. στην ιδια τιμη και στο ιδιον εργον με το παραπανω το ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ!!!
Η ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟΣ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΗ ΕΙΚΟΝΑ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ...
χωρις να γνωριζω .. εννοω ενδεχομενως.. οτι αι δυο αυται γυναικαι ειναι αι θυγατεραι του και δια το ηλικιακον και οτι μοναι αυται κλαιουσι ως αποληφθεισαι εκ της συγγενειας αυτου... και οτι συμπαριστανται μεταξυ αλλων και εις την πρωτην σειραν των καθισματων εις εκδηλωσιν τιμητικην υπερ αυτου εις την παρουσιασιν βιβλιου εκδοθεντος υπερ αυτου..
Μην κλαιετε.. ευλογημενα τεκνα ευλογημενου πατρος.. ω!!! αν γνωριζατε την δοξα που εχει σημερα ο πατερας σας διπλα ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΟΘΕΤΗΝ ΘΕΟΝ!!! Την ευχη του να εχωμε!!!
αναδημοσιευσις
Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΟΥΝΤΑΣ... ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!! ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ
αναδημοσιευσις
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!! ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!! ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΜΕΝΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣ
ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ...
ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΜΑΡΤΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΤΙΜΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ!!!
ΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΟΥΝΤΑΣ!!!
ΠΑΡΩΝ!!!
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!
ΓΙ ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΜΙΣΕΙΤΕ ΣΙΩΝΟΜΑΣΩΝΟΠΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΣΟΔΟΜΙΤΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΛΟΑΤΚΙ-ΛΟΣΤΑΡΑΚΙ... ΘΑ ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ ΠΑΝΩ ΣΑΣ ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΘΕΟΚΤΟΝΟΙ ΣΑΤΑΝΑΔΕΣ!!! ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ!!!
Μετά τον ηρωικό θάνατο του το 1974, προήχθη επ' ανδραγαθία σε Αντισυνταγματάρχη πεζικού, ενώ με Προεδρικό Διάταγμα της 12ης Δεκεμβρίου του 2008 προήχθη στο βαθμό του Αντιστράτηγου. Το όνομα του δόθηκε στο στρατόπεδο Δελφινιού Λαγκάδας στη Χίο, όπου υπάρχει και η προτομή του. Προτομή του υπάρχει και στην Καλαμάτα.
προσωπικως εννοω αυτον ως Αρχιστρατηγον καθως ηταν και ο Λεωνιδας.. στην ιδια τιμη και στο ιδιον εργον με το παραπανω το ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ!!!
Η ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟΣ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΗ ΕΙΚΟΝΑ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ...
χωρις να γνωριζω .. εννοω ενδεχομενως.. οτι αι δυο αυται γυναικαι ειναι αι θυγατεραι του και δια το ηλικιακον και οτι μοναι αυται κλαιουσι ως αποληφθεισαι εκ της συγγενειας αυτου... και οτι συμπαριστανται μεταξυ αλλων και εις την πρωτην σειραν των καθισματων εις εκδηλωσιν τιμητικην υπερ αυτου εις την παρουσιασιν βιβλιου εκδοθεντος υπερ αυτου..
Μην κλαιετε.. ευλογημενα τεκνα ευλογημενου πατρος.. ω!!! αν γνωριζατε την δοξα που εχει σημερα ο πατερας σας διπλα ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΟΘΕΤΗΝ ΘΕΟΝ!!! Την ευχη του να εχωμε!!!
αναδημοσιευσις
Ο Λεωνίδας της Κερύνειας»
Θα μπορούσε να έχει τίτλο «Το Χρέος».
Ένα χρέος που έπρεπε να έχουμε εκπληρώσει εδώ και χρόνια εμείς οι Έλληνες, σε έναν άνθρωπο που έδωσε τη ζωή του μένοντας πιστός στον Θεο και την Πατρίδα και στην αποστολή που του ανατέθηκε, αν και γνώριζε ότι το «παιχνίδι ήταν χαμένο και προδομένο».
Πρόκειται για το βιβλίο «Νικόλαος Κατούντας – Ο Λεωνίδας της Κερύνειας», στο οποίο οι συμμαχητές του από την 33 Μοίρα Καταδρομών εξιστορούν τις τελευταίες ηρωικές στιγμές της θυσίας του μεγάλου αυτού ήρωα, που έπεσε μαχόμενος στις πύλες της Κερύνειας, τις 22 Αυγούστου 1974, την ώρα που είχε ήδη συμφωνηθεί η κατάπαυση του πυρός και η εκεχειρία.
Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΟΥΝΤΑΣ... ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!! ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ
Αυτές της ηρωικές στιγμές εξιστορούν στο βιβλίο οι συμμαχητές του Κατούντα, ο επιλοχίας του, ο αγγελιαφόρος του, ο δόκιμος έφεδρος αξιωματικός και άλλοι καταδρομείς, από τους οποίους, όταν είδε ότι το παιχνίδι είναι χαμένο και προδομένο, ζήτησε να απομακρυνθούν και να σώσουν τις ζωές τους, «για να μην μαυροφορέσουν οι Κύπριες μάνες». Και σώθηκαν.
Επίσης, στο βιβλίο υπάρχουν κείμενα μελών της οικογένειάς του, στην οποία επίσης οφείλει η Πατρίδα, αφού σηκώνει το σταυρό του μαρτυρίου επί 45 χρόνια, κείμενα συμμαθητών του από την Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και αξιωματικών εν όπλοις, καθώς και κείμενα καταδρομέων, καθηγητών πανεπιστημίου και στρατιωτικών αναλυτών, που καλύπτουν το «φαινόμενο Κατούντας» από όλες τις πλευρές.
Χαρακτηριστικό απόσπασμα από το εισαγωγικό σημείωμα του Σάββα Καλεντερίδη, ο οποίος είχε και τη γενική επιμέλεια του βιβλίου:
«…Όλα όσα έκανε ο καταδρομέας Λοχαγός Νικόλαος Κατούντας εκείνη την ημέρα για να υπερασπιστεί την Κυρήνεια, θα γραφτούν με χρυσά γράμματα στην ιστορία, και στις σελίδες αυτού του βιβλίου θα διαπιστώσει ο αναγνώστης ότι δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής σε ό,τι γράφουμε.
Όμως, εκείνο που θα μείνει ανεξίτηλο εις τους αιώνας των αιώνων, εκείνο που τον κατατάσσει στους μεγαλύτερους ήρωες του έθνους, είναι το εξής περιστατικό:
Όταν πήρε την αποστολή και κινήθηκε με το τμήμα του προς την ακτή απόβασης, όπου αποβιβαζόταν με το δεύτερο αποβατικό κύμα η «Δύναμη Ειδικής Αποστολής Bora» των Τούρκων, συνάντησε τμήματα του 251 ΤΠΖ να εγκαταλείπουν τις θέσεις τους και να υποχωρούν άτακτα προς τα μετόπισθεν.
Τότε ρώτησε έναν στρατιώτη που οπισθοχωρούσε: «Πού είναι ο εχθρός;».
Ο στρατιώτης του απάντησε: «Είναι πολλοί, πάρα πολλοί. Καλύτερα να φύγετε. Το δικό μας τάγμα διαλύθηκε».
Τότε ο καταδρομέας Λοχαγός Νικόλας ο Κατούντας, ως εκ θαύματος, απάντησε όπως ακριβώς ο Άγης Αρχιδάμου με το ρητό του «Ούκ έφη δε τους Λακεδαιμονίους ερωτάν πόσοι εισίν οι πολέμιοι αλλά πού εισίν».
Είπε στον υποχωρούντα στρατιώτη επιτακτικά: «Δεν σε ρώτησα πόσοι είναι, αλλά πού είναι».
Αυτό ήταν.
Ο καταδρομέας Λοχαγός Νικόλαος Κατούντας είχε γράψει εκείνη τη στιγμή την ιστορία του, την οποία επικύρωσε λίγες ώρες μετά, όταν έδιωξε έναν-έναν τους καταδρομείς του να σωθούν και έμεινε ο ίδιος μόνος να μάχεται εναντίον πολλών, τραυματισμένος, μέχρι την τελευταία σφαίρα και μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός του τον εχθρό.»
Τίτλος:
«Νικόλαος Κατούντας:
Ο Λεωνίδας της Κερύνειας»
αναδημοσιευσις
Νικόλαος Κατούντας
04.09.2018
Ο Ιούλιος και ο Αύγουστος, είναι σημαδιακοί μήνες κατά τους οποίους εορτάζονται η αποκατάσταση της δημοκρατίας «στον τόπο που την γέννησε» (έτσι λένε οι βαθυστόχαστοι ομιλητές) και το ψέμα.
Φυσικά, σε όλες τις εορτές και τελετές ουδεμία αναφορά γίνεται στους νεκρούς και αγνοουμένους, του αγώνα που έδωσαν οι Έλληνες υπερασπίζοντας τα άγια χώματα της Κύπρου μας το 1974. Γιατί; Μα επειδή αυτοί, ήταν «όργανα της χούντας». Ποιος το λέει αυτό; Μα τα όργανα της δημοκρατίας…
Ένα από τα όργανα αυτά, ήταν και ο Νικόλαος Κατούντας, ο «Αετός τη Κερύνειας», όπως τον αποκάλεσαν οι άντρες του και όχι οι χαρτογιακάδες κάποιου υπουργείου, που αν γινόταν αυτό, θα αποτελούσε προσβολή για τον ίδιο.
Ο Κατούντας ήταν διοικητής του 31ου Λόχου Καταδρομών της 33ης Μοίρας Καταδρομών με διοικητή τον Ταγματάρχη Γεώργιο Κατσάνη, τον οποίο ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης και μπράβο του, έχει τιμήσει δίνοντας στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ το όνομά του.
Ο Κων. Δημητριάδης αναφέρει στο βιβλίο του «Αυτοί που τίμησαν τη στολή τους» των Εκδόσεων «Πελασγός», ότι στις 22 Ιουλίου το πρωί ο Νικόλαος Κατούντας κινούμενος επικεφαλής 62 ανδρών προς τον Αγ. Γεώργιο Κερύνειας, συνάντησε τους υποχωρούντες άνδρες ενός Τάγματος Πεζικού και ρώτησε τον επικεφαλής τους πού είναι οι Τούρκοι και εκείνος του απάντησε, ότι είναι πάρα πολλοί, με τον Κατούντα να αντιδρά εκνευρισμένος: «Σας ρώτησα πού είναι και όχι πόσοι είναι», θυμίζοντας την φράση από τα Αποφθέγματα του Πλουτάρχου: «Ου πόσοι αλλά πού», που περιλαμβάνεται σήμερα στο Έμβλημα της ΧΧΙ Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας του Στρατού μας. Μετά από αυτό, ο Κατούντας και ο λόχος του προχώρησαν. Και ο κ. Δημητριάδης συνεχίζει: «…Τι να σου κάνουν όμως τα ατομικά όπλα, θλιβερά κατάλοιπα του Β΄ ΠΠ, απέναντι στα Μ-47 της 39ης Τουρκικής Μεραρχίας;…». Αλήθεια έχει αναρωτηθεί κανείς, ποιος ήταν ο υπεύθυνος για το ότι οι Μονάδες της Κυπριακής Εθνοφρουράς, είχαν τέτοιο πανάρχαιο οπλισμό; Πάντως όχι η… «χούντα».
Ο Κατούντας φτάνει με τον Λόχο του (62 άνδρες αντί των 120 προβλεπομένων…) σε μικρή απόσταση από την Κερύνεια, ώσπου έρχεται η πληροφορία, ότι 200 τουρκικά άρματα βρίσκονται παραλλαγμένα μέσα στα χωράφια. Η πληροφορία ήταν λανθασμένη αφοί οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν και στους 2 «Αττίλες» συνολικώς περί τα 190 άρματα. Πάντως γεγονός ήταν, ότι η κατάσταση για τον Κατούντα και τους άνδρες του, ήταν τραγική.
Η μάχη που ακολουθεί είναι σκληρή, αλλά άνιση. Με τον απαρχαιωμένο ατομικό τους οπλισμό, οι καταδρομείς μάχονται σαν λιοντάρια. Οι Τούρκοι, προς στιγμήν σαστίζουν και υποχωρούν. Μετά από ώρα ξαναεμφανίζονται, αυτή τη φορά με την κάλυψη αρμάτων Μ-47. Και ο Δημητριάδης αναρωτιέται: «…Πώς να σταματήσεις αυτά τα χαλύβδινα θηρία με Lee Enfield no 4; Βλέπετε η πολιτική ηγεσία προτιμούσε να εξοπλίσει τους πραιτοριανούς της, το Εφεδρικό, με σύγχρονο οπλισμό και όχι την Εθνική Φρουρά» κι΄ έτσι λύνονται και οι δικές μας απορίες…
Ο αγώνας συνεχίζεται με πείσμα και ορμή. Οι Τούρκοι με συνεχόμενες προσπάθειες, προσβάλουν το Λόχο του Κατούντα. Το τέλος πλησιάζει! Τα πυρομαχικά τελειώνουν. Ο αγγελιαφόρος του Πάμπος Κυρίλλου, θυμάται: «Ο Λοχαγός διατάσσει τους άντρες που είναι κοντά του να φύγουν και θα τους καλύπτει ο ίδιος. Οι άνδρες αρνούνται. Τότε τους λέει: ‘’Είναι διαταγή ρε! Η Κύπρος θα μαυροφορεθεί και εν θέλω να ‘ναι κι οι μανάδες σας αυτές που θα φορέσουν μαύρα. Φύγετε. Σας διατάσσω’’». Προτελευταίος έφυγε ο Κυρίλλου. Τελευταίος ΕΜΕΙΝΕ ο Κατούντας.
Στο ίδιο βιβλίο ο Κων. Δημητριάδης αναρωτιέται: «Δεν θα μπορούσε ο Κατούντας να οπισθοχωρήσει προς την Λευκωσία;. Ναι θα μπορούσε…Και το πιθανότερο, αν το έκανε, σήμερα θα ήταν απόστρατος πλέον Ταξίαρχος ή και Στρατηγός στο σπίτι του, με την γυναίκα του τη Ρούλα, που ήταν έγκυος στο δεύτερο τους παιδί και την μικρή του πρωτότοκη κόρη. Κι’ όμως ο Λοχαγός Νικ. Κατούντας δεν έφυγε…Παλλήκαρος! Λεβέντης! ΕΛΛΗΝΑΣ!...Ο Νίκος Κατούντας, που μπροστά του οι Seals, οι Rangers και οι φτιαγμένοι για τον κινηματογράφο ήρωες τύπου Ράμπο κ.λπ. μοιάζουν με προσκοπάκια»
Αιωνία τιμή και ευγνωμοσύνη στον συμμαθητή μου στην Σχολή Ευελπίδων Νικόλαο Κατούντα, όπως και τιμή στον επίσης συμμαθητή μου καταδρομέα Ηλία Γλεντζέ που τραυματίστηκε βαρύτατα το 1974, πληρώνοντας ακριβά την προδοσία, αυτών που δυστυχώς παρέμειναν ατιμώρητοι.
Αλλά, αν χρειασθεί, θα επανέλθουμε.
ΤΑΠΕΙΝΟ ΣΧΟΛΙΟ
ΗΣΟΥΝ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΣ ΓΙΑ ΜΑΣ ΝΙΚΟΛΑΕ.. ΔΕΝ ΣΕ ΜΝΗΜΟΝΕΥΑΝ ΟΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΓΙΑΤΙ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΝ ΚΑΙ Η ΑΛΗΤΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥΣ.. ΚΡΑΤΗΣΕΣ ΤΟΝ ΠΗΧΥ ΤΟΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ.. ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑ ΣΟΥ.. ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ.. ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑΝ.. ΤΕΤΟΙΟΝ ΒΛΑΣΤΟΝ.. ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ.. ΕΦΑΜΙΛΛΕ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ!!!
ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΩ.. ΠΑΤΕΡ ΜΟΥ.. ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΩ.. ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΣΤΟ ΞΕΠΛΗΡΩΣΩ.. Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!! Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!! Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!! Ο ΘΕΟΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΥ ΕΚΤΙΣΕ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ ΓΗ ΣΕ ΕΧΕΙ ΣΥΝΔΑΙΤΗΜΟΝΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΥΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ!!!
Ω!!! ΕΛΛΗΝΑ ΑΛΗΘΙΝΕ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΕ!!!
ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΖΕΙΣ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥΣ ΣΟΔΟΜΙΤΕΣ ΝΑ ΠΑΡΕΛΑΥΝΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΑΓΙΑ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΑ ΣΤΑ ΓΕΝΝΗΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΟΥΣ ΑΥΤΗ!!!
ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΖΕΙΣ ΝΑ ΕΒΛΕΠΕΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ ΣΙΩΝΟΣΟΔΟΜΟΠΟΡΝΗ ΠΟΥ ΒΕΒΗΛΩΣΕ ΤΗΝ ΔΟΞΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ ΑΣΥΛΛΗΠΤΗ ΚΑΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΗ...
ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΑΘΑΝΑΤΩΝ..
ΜΟΝΙΜΟΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
ΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΟΥΝΤΑΣ
ΠΑΡΩΝ!!!
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!
Φυσικά, σε όλες τις εορτές και τελετές ουδεμία αναφορά γίνεται στους νεκρούς και αγνοουμένους, του αγώνα που έδωσαν οι Έλληνες υπερασπίζοντας τα άγια χώματα της Κύπρου μας το 1974. Γιατί; Μα επειδή αυτοί, ήταν «όργανα της χούντας». Ποιος το λέει αυτό; Μα τα όργανα της δημοκρατίας…
Ένα από τα όργανα αυτά, ήταν και ο Νικόλαος Κατούντας, ο «Αετός τη Κερύνειας», όπως τον αποκάλεσαν οι άντρες του και όχι οι χαρτογιακάδες κάποιου υπουργείου, που αν γινόταν αυτό, θα αποτελούσε προσβολή για τον ίδιο.
Ο Κατούντας ήταν διοικητής του 31ου Λόχου Καταδρομών της 33ης Μοίρας Καταδρομών με διοικητή τον Ταγματάρχη Γεώργιο Κατσάνη, τον οποίο ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης και μπράβο του, έχει τιμήσει δίνοντας στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ το όνομά του.
Ο Κων. Δημητριάδης αναφέρει στο βιβλίο του «Αυτοί που τίμησαν τη στολή τους» των Εκδόσεων «Πελασγός», ότι στις 22 Ιουλίου το πρωί ο Νικόλαος Κατούντας κινούμενος επικεφαλής 62 ανδρών προς τον Αγ. Γεώργιο Κερύνειας, συνάντησε τους υποχωρούντες άνδρες ενός Τάγματος Πεζικού και ρώτησε τον επικεφαλής τους πού είναι οι Τούρκοι και εκείνος του απάντησε, ότι είναι πάρα πολλοί, με τον Κατούντα να αντιδρά εκνευρισμένος: «Σας ρώτησα πού είναι και όχι πόσοι είναι», θυμίζοντας την φράση από τα Αποφθέγματα του Πλουτάρχου: «Ου πόσοι αλλά πού», που περιλαμβάνεται σήμερα στο Έμβλημα της ΧΧΙ Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας του Στρατού μας. Μετά από αυτό, ο Κατούντας και ο λόχος του προχώρησαν. Και ο κ. Δημητριάδης συνεχίζει: «…Τι να σου κάνουν όμως τα ατομικά όπλα, θλιβερά κατάλοιπα του Β΄ ΠΠ, απέναντι στα Μ-47 της 39ης Τουρκικής Μεραρχίας;…». Αλήθεια έχει αναρωτηθεί κανείς, ποιος ήταν ο υπεύθυνος για το ότι οι Μονάδες της Κυπριακής Εθνοφρουράς, είχαν τέτοιο πανάρχαιο οπλισμό; Πάντως όχι η… «χούντα».
Ο Κατούντας φτάνει με τον Λόχο του (62 άνδρες αντί των 120 προβλεπομένων…) σε μικρή απόσταση από την Κερύνεια, ώσπου έρχεται η πληροφορία, ότι 200 τουρκικά άρματα βρίσκονται παραλλαγμένα μέσα στα χωράφια. Η πληροφορία ήταν λανθασμένη αφοί οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν και στους 2 «Αττίλες» συνολικώς περί τα 190 άρματα. Πάντως γεγονός ήταν, ότι η κατάσταση για τον Κατούντα και τους άνδρες του, ήταν τραγική.
Η μάχη που ακολουθεί είναι σκληρή, αλλά άνιση. Με τον απαρχαιωμένο ατομικό τους οπλισμό, οι καταδρομείς μάχονται σαν λιοντάρια. Οι Τούρκοι, προς στιγμήν σαστίζουν και υποχωρούν. Μετά από ώρα ξαναεμφανίζονται, αυτή τη φορά με την κάλυψη αρμάτων Μ-47. Και ο Δημητριάδης αναρωτιέται: «…Πώς να σταματήσεις αυτά τα χαλύβδινα θηρία με Lee Enfield no 4; Βλέπετε η πολιτική ηγεσία προτιμούσε να εξοπλίσει τους πραιτοριανούς της, το Εφεδρικό, με σύγχρονο οπλισμό και όχι την Εθνική Φρουρά» κι΄ έτσι λύνονται και οι δικές μας απορίες…
Ο αγώνας συνεχίζεται με πείσμα και ορμή. Οι Τούρκοι με συνεχόμενες προσπάθειες, προσβάλουν το Λόχο του Κατούντα. Το τέλος πλησιάζει! Τα πυρομαχικά τελειώνουν. Ο αγγελιαφόρος του Πάμπος Κυρίλλου, θυμάται: «Ο Λοχαγός διατάσσει τους άντρες που είναι κοντά του να φύγουν και θα τους καλύπτει ο ίδιος. Οι άνδρες αρνούνται. Τότε τους λέει: ‘’Είναι διαταγή ρε! Η Κύπρος θα μαυροφορεθεί και εν θέλω να ‘ναι κι οι μανάδες σας αυτές που θα φορέσουν μαύρα. Φύγετε. Σας διατάσσω’’». Προτελευταίος έφυγε ο Κυρίλλου. Τελευταίος ΕΜΕΙΝΕ ο Κατούντας.
Στο ίδιο βιβλίο ο Κων. Δημητριάδης αναρωτιέται: «Δεν θα μπορούσε ο Κατούντας να οπισθοχωρήσει προς την Λευκωσία;. Ναι θα μπορούσε…Και το πιθανότερο, αν το έκανε, σήμερα θα ήταν απόστρατος πλέον Ταξίαρχος ή και Στρατηγός στο σπίτι του, με την γυναίκα του τη Ρούλα, που ήταν έγκυος στο δεύτερο τους παιδί και την μικρή του πρωτότοκη κόρη. Κι’ όμως ο Λοχαγός Νικ. Κατούντας δεν έφυγε…Παλλήκαρος! Λεβέντης! ΕΛΛΗΝΑΣ!...Ο Νίκος Κατούντας, που μπροστά του οι Seals, οι Rangers και οι φτιαγμένοι για τον κινηματογράφο ήρωες τύπου Ράμπο κ.λπ. μοιάζουν με προσκοπάκια»
Αιωνία τιμή και ευγνωμοσύνη στον συμμαθητή μου στην Σχολή Ευελπίδων Νικόλαο Κατούντα, όπως και τιμή στον επίσης συμμαθητή μου καταδρομέα Ηλία Γλεντζέ που τραυματίστηκε βαρύτατα το 1974, πληρώνοντας ακριβά την προδοσία, αυτών που δυστυχώς παρέμειναν ατιμώρητοι.
Αλλά, αν χρειασθεί, θα επανέλθουμε.
ΤΑΠΕΙΝΟ ΣΧΟΛΙΟ
ΗΣΟΥΝ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΣ ΓΙΑ ΜΑΣ ΝΙΚΟΛΑΕ.. ΔΕΝ ΣΕ ΜΝΗΜΟΝΕΥΑΝ ΟΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΓΙΑΤΙ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΝ ΚΑΙ Η ΑΛΗΤΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥΣ.. ΚΡΑΤΗΣΕΣ ΤΟΝ ΠΗΧΥ ΤΟΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ.. ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑ ΣΟΥ.. ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ.. ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑΝ.. ΤΕΤΟΙΟΝ ΒΛΑΣΤΟΝ.. ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ.. ΕΦΑΜΙΛΛΕ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ!!!
ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΩ.. ΠΑΤΕΡ ΜΟΥ.. ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΩ.. ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΣΤΟ ΞΕΠΛΗΡΩΣΩ.. Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!! Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!! Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!! Ο ΘΕΟΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΥ ΕΚΤΙΣΕ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ ΓΗ ΣΕ ΕΧΕΙ ΣΥΝΔΑΙΤΗΜΟΝΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΥΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ!!!
Ω!!! ΕΛΛΗΝΑ ΑΛΗΘΙΝΕ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΕ!!!
ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΖΕΙΣ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥΣ ΣΟΔΟΜΙΤΕΣ ΝΑ ΠΑΡΕΛΑΥΝΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΑΓΙΑ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΑ ΣΤΑ ΓΕΝΝΗΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΟΥΣ ΑΥΤΗ!!!
ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΖΕΙΣ ΝΑ ΕΒΛΕΠΕΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ ΣΙΩΝΟΣΟΔΟΜΟΠΟΡΝΗ ΠΟΥ ΒΕΒΗΛΩΣΕ ΤΗΝ ΔΟΞΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ ΑΣΥΛΛΗΠΤΗ ΚΑΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΗ...
ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΑΘΑΝΑΤΩΝ..
ΜΟΝΙΜΟΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
ΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΟΥΝΤΑΣ
ΠΑΡΩΝ!!!
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΗΜΩΝ
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ.. ΚΙΝΔΥΝΟΣ-ΘΑΝΑΤΟΣ.. ΤΟ ΧΑΡΑΓΜΑ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΑΡΧΙΣΕΙ.. Η ΓΥΜΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.. ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ.. ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΑΔΕΛΦΟΙ
ΑΝΩΤΑΤΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΠΤΩΣΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΑΠΟ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΚΟΣΜΟΥ.. ΑΥΤΗ ΟΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ.. ΤΩΡΑ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ...
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ.. ΖΗΤΩ Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ..
- Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΠΑΡΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΩΝ ΕΚΔΙΚΟΥΜΕΝΩΝ ΑΙΜΑ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΑΥΤΩΝ (βεντετα) ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΚΗΣ ΟΓΔΟΙΤΗΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΚΜΩΝ ΗΘΟΥΣ ΚΑΙ ...
- ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΑΗΘΕΙΑΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΔΟΞΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΗΡΩΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ...
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΠΑΙΣΙΟΣ ΟΤΑΝ ΑΝΑΚΑΙΝΙΖΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΜΟΝΗΝ ΣΤΟΜΙΟΥ ΕΣΤΡΕΨΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ!!! ΑΝΕΦΩΝΗΣΕ ΚΑΙ ΕΙΠΕ!!! ....jpg)
ΑΠΕΡΑΘΟΥ: ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΕΞΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΑΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΞΗ ''ΑΠΕΡΑΤΟΣ'' (ΜΕ ΠΑΡΑΦΘΟΡΑ ΤΟΥ ''Τ''...- ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΙΣ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ ΕΙΣ ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΚΗΡ...
- ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΙΣ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ ΕΙΣ ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΚΗΡΥΞΑΤΕ ΜΕΤΑΔΩΣΑΤΕ ΔΙΑΔΩΣΑΤΕ Επειδη πλεον εχωμε επι...
.jpg)
Νουθεσίες του πατρός Σεραφείμ της Βιρίτσα «Ο Κύριος έχει δύναμη να αναδείξει τους εργάτες αν εμείς θα Τον...- Η ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΗΣ ΑΠΛΟΤΗΤΟΣ ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΒΙΟΥ.. ΟΓΔΟΙΤΗΣ ΑΓΙΟΣ ΟΣΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.. ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ.. τ...
- Ανθρωπους και κτηνη σωσεις Κυριε 35ος Ψαλμος Αληθεια! Ποσο ακατηγορητα ειναι τα κτηνη! , ασφαλως οχι τα ανθρωπομο...
