ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΡΗΤΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΩΣ ΤΟ ΚΟΙΝΟΝ ΠΑΣΧΑ!!! ΤΑ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΠΑΠΟΛΑΤΙΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΑ!!! Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί ἡ ἀπαγόρευσις κοινῆς λατρείας μετά των Παπικῶν
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί ἡ ἀπαγόρευσις κοινῆς λατρείας μετά αἱρετικῶν, ἰδίως Παπικῶν
Ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, πιστή εἰς τήν ἀποστολικήν καί πατερικήν παράδοσιν, ἀπαγορεύει ρητῶς πᾶσαν μορφήν κοινῆς προσευχῆς, συλλειτούργου ἤ συνεορτασμοῦ μετά αἱρετικῶν, διά νά διαφυλάξῃ τήν καθαρότητα τῆς πίστεως καί νά ἀποφύγῃ τήν σύγχυσιν τῶν πιστῶν. Αὕτη ἡ ἀπαγόρευσις βασίζεται εἰς Ἱερούς Κανόνας τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων, καθώς καί εἰς συνοδικάς ἀποφάσεις πού ἀποσαφηνίζουν τούς Παπικούς ὡς αἱρετικούς διά τάς κατωτέρω δογματικάς καί ἐκκλησιολογικάς αἱρέσεις καί καινοτομίας αὐτῶν, αἵτινες ἀντίκεινται εἰς τήν Ὀρθόδοξον πίστιν:
- Τήν προσθήκην τοῦ Filioque εἰς τό Σύμβολον τῆς Πίστεως («καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ»), παραποιούσης τό δόγμα περί τῆς Ἁγίας Τριάδος.
- Τό ἀλάθητον τοῦ Πάπα καί τό πρωτεῖον ἐξουσίας αὐτοῦ ἐπί πάσης τῆς Ἐκκλησίας.
- Τήν κτιστήν χάριν τοῦ Θεοῦ, ἀντί τῆς ἀκτίστου θείας ἐνεργείας.
- Τόν καθαρτήριον πῦρ.
- Τήν ἀζύμων ἄρτον εἰς τήν Θείαν Εὐχαριστίαν.
- Τήν ἀποδοχήν τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου καί Πασχαλίου ὡς καινοτομίαν ἀντιβαίνουσαν εἰς τάς ἀποφάσεις τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
- Τήν ἀλλοίωσιν τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, ὡς τό Χρίσμα μέ ἄλλους τύπους.
- Τήν ἀπαγόρευσιν τοῦ γάμου τῶν ἱερέων.
- Τάς ἄλλας σχολαστικάς καί νομικιστικάς θεωρίας περί σωτηρίας, δικαιώσεως καί ἱκανοποιήσεως τῆς θείας δικαιοσύνης.
Οἱ Ἱεροί Ἀποστολικοί Κανόνες ρητῶς ὁρίζουν:
- Ὁ 45ος: «Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος ἤ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον, ἀφοριζέσθω· εἰ δέ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς ὡς Κληρικοῖς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω».
- Ὁ 46ος: Ἀπαγορεύει τήν ἀποδοχήν βαπτίσματος αἱρετικῶν.
- Ὁ 64ος καί 70ος: Ἀπαγορεύουν νηστείαν ἤ ἑορτασμόν μετά αἱρετικῶν.
- Ὁ 71ος: Ἀπαγορεύει κοινάς ἑορτάς μετά αἱρετικῶν.
- Ὁ 10ος: «Εἴ τις ἀκοινωνήτῳ κἄν ἐν οἰκίᾳ συνεύξηται, οὗτος ἀφοριζέσθω».
Οἱ Κανόνες τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου ἐπαναλαμβάνουν:
- Ὁ 33ος: «Ὅτι οὐ δεῖ μετὰ πάντων τῶν αἱρετικῶν συνεύχεσθαι».
- Οἱ 37ος καί 38ος: Ἀπαγορεύουν λήψιν ἑορταστικῶν δώρων ἤ συνεορτασμόν μετά αἱρετικῶν.
Αἱ Σύνοδοι ἐπί Μεγάλου Φωτίου (879-880, ἡ ὁποία θεωρεῖται ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς Ἡ΄ Οἰκουμενική) καταδικάζουν τήν προσθήκην τοῦ Filioque εἰς τό Σύμβολον τῆς Πίστεως ὡς αἵρεσιν, ἀποσαφηνίζουσαι τούς Λατίνους ὡς αἱρετικούς διά τήν παραποίησιν τοῦ δόγματος περί τῆς Ἁγίας Τριάδος καί ἀπαγορεύουσαι πᾶσαν προσθήκην εἰς τό Σύμβολον.
Αἱ Ἡσυχαστικαί Σύνοδοι (1341, 1347, 1351, ἡ ὁποία θεωρεῖται ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς Θ΄ Οἰκουμενική) καταδικάζουν τούς λατινόφρονας Βαρλαάμ, Ἀκίνδυνον καί ὀπαδούς αὐτῶν ὡς αἱρετικούς, ἐπικυροῦσαι τήν διάκρισιν οὐσίας-ἐνεργειῶν εἰς τόν Θεόν καί ἀπορρίπτουσαι τήν λατινικήν σχολαστικήν θεολογίαν περί κτιστῆς χάριτος, ἀποσαφηνίζουσαι τούς Παπικούς ὡς αἱρετικούς διά τάς δογματικάς αὐτῶν καινοτομίας.
Ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος τῆς Κωνσταντινουπόλεως τοῦ 1583, ἐπί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου Β΄ τοῦ Τρανοῦ, μέ τήν παρουσίαν καί συμμετοχήν τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Σιλβέστρου, ὁ ὁποίος συνυπέγραψε τό συνοδικόν ἔγγραφον, καί ἄλλων Ἱεραρχῶν, ἔχουσα οἰκουμενικόν κῦρος διά τήν συμμετοχήν τῶν ἀρχαίων Πατριαρχείων καί τήν ἀποδοχήν αὐτῆς ὑπό πάσης τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καταδικάζει ρητῶς τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον καί Πασχάλιον ὡς «λατινικήν καινοτομίαν», ἀπαγορεύουσα τήν ὑιοθέτησιν αὐτοῦ διά νά μή ὁδηγήσῃ εἰς μόνιμον κοινόν εορτασμόν τοῦ Πάσχα μετά τῶν Παπικῶν, χαρακτηρίζουσα αὐτό ὡς παραβίασιν τῶν ἀποφάσεων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ἀπειλοῦσα μέ ἀναθέματα ὅποιον τό ἀποδεχθεῖ.
Αἱ μεταγενέστεραι Σύνοδοι τοῦ 1587 καί 1593 ἐπαναβεβαιοῦν τάς ἀποφάσεις ταύτας, ἐνισχύουσαι τήν ἀπαγόρευσιν κοινῆς λατρευτικῆς ἐκδηλώσεως μετά τῶν Παπικῶν ὡς αἱρετικῶν.
Διά πάντα ταῦτα, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀπαγορεύει ρητῶς πᾶσαν κοινήν προσευχήν, συλλείτουργον ἤ συνεορτασμόν, ἰδίως τοῦ Πάσχα, μετά Παπικῶν ἤ ἄλλων αἱρετικῶν, διά νά διατηρήσῃ ἀκαινοτόμητον τήν πίστιν καί τήν λατρείαν αὐτῆς, σύμφωνα μέ τούς Ἱερούς Κανόνας καί τάς Συνοδικάς ἀποφάσεις.
The Orthodox Church and the Prohibition of Common Worship with Heretics, Especially Papists
The Holy Orthodox Church, faithful to the apostolic and patristic tradition, expressly prohibits every form of common prayer, concelebration, or joint celebration with heretics, in order to preserve the purity of the faith and to avoid confusion among the faithful. This prohibition is founded upon the Sacred Canons of the Apostles and of the Ecumenical and Local Councils, as well as upon conciliar decisions that clearly designate the Papists as heretics on account of the following doctrinal and ecclesiological heresies and innovations, which are contrary to the Orthodox faith:
- The addition of the Filioque to the Symbol of Faith (“and from the Son”), distorting the doctrine concerning the Holy Trinity.
- The infallibility of the Pope and his primacy of authority over the entire Church.
- The created grace of God, in opposition to the uncreated divine energies.
- Purgatorial fire.
- The use of unleavened bread in the Divine Eucharist.
- The adoption of the Gregorian calendar and Paschalion as an innovation contrary to the decisions of the First Ecumenical Council.
- The alteration of the Holy Mysteries, such as Confirmation with different forms.
- The prohibition of marriage for priests.
- Other scholastic and legalistic theories concerning salvation, justification, and the satisfaction of divine justice.
The Sacred Apostolic Canons expressly ordain:
- The 45th: “A Bishop, or Presbyter, or Deacon who has only prayed with heretics shall be excommunicated; but if he has permitted them to perform any clerical office, let him be deposed.”
- The 46th: Prohibits the acceptance of baptism from heretics.
- The 64th and 70th: Prohibit fasting or celebrating feasts with heretics.
- The 71st: Prohibits common feasts with heretics.
- The 10th: “If anyone prays with one who is excommunicated, even in a house, let him be excommunicated.”
The Canons of the Local Council of Laodicea repeat:
- The 33rd: “No one shall pray with any heretics.”
- The 37th and 38th: Prohibit the receiving of festal gifts or joint celebration with heretics.
The Councils under the Great Photios (879–880, which is regarded by the Orthodox Church as the Eighth Ecumenical Council) condemn the addition of the Filioque to the Symbol of Faith as heresy, clearly designating the Latins as heretics for distorting the doctrine concerning the Holy Trinity and prohibiting any addition to the Symbol.
The Hesychast Councils (1341, 1347, 1351, which is regarded by the Orthodox Church as the Ninth Ecumenical Council) condemn the Latin-minded Barlaam, Akindynos, and their followers as heretics, confirming the distinction between essence and energies in God and rejecting the Latin scholastic theology concerning created grace, clearly designating the Papists as heretics on account of their doctrinal innovations.
The Pan-Orthodox Council of Constantinople in 1583, under Ecumenical Patriarch Jeremiah II the Magnificent, with the presence and participation of Patriarch Silvester of Alexandria, who co-signed the conciliar document, together with other Hierarchs, possessing ecumenical authority by reason of the participation of the ancient Patriarchates and its acceptance by the entire Orthodox Church, expressly condemns the Gregorian calendar and Paschalion as a “Latin innovation,” prohibiting its adoption lest it lead to a permanent common celebration of Pascha with the Papists, characterising this as a violation of the decisions of the First Ecumenical Council and threatening with anathemas whoever accepts it.
The subsequent Councils of 1587 and 1593 reaffirm these decisions, strengthening the prohibition of any common liturgical expression with the Papists as heretics.
For all these reasons, the Orthodox Church expressly prohibits every common prayer, concelebration, or joint celebration—especially of Pascha—with Papists or other heretics, in order to preserve unchanged her faith and worship, in accordance with the Sacred Canons and the Conciliar decisions.
