Παλιοί ἀσκητές μιλοῦν σ’ ἐμᾶς
Σινᾶ | Παλιοί ἀσκητές μιλοῦν σ’ ἐμᾶς. (βίντεο)
Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Αἰκατερίνης, Θεοβαδίστου Ὄρους Σινᾶ. Προσκύνημα Αὔγουστος 2016.
Ξενάγηση ἀπὸ τὸν ἐντεταλμένο μοναχὸ Μιχαὴλ στὸ Ὀστεοφυλάκιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς:
– διήγηση ψυχωφελοῦς ἱστορίας καὶ
– ἀπαγγελία ποιήματος :
–https://youtu.be/e8Mjs8ZZyXA – by Nikos
Παλιοί ἀσκητές μιλοῦν σ’ ἐμᾶς
Σ’ αὐτὸ τὸ θεοβάδιστο καὶ ἅγιο Μοναστῆρι
ποὺ ἀσκητέψαμε παλιὰ χιλιάδες καλογῆροι
ζήσαμε ἄπειρες χαρές, πνευματικῷ τῷ τρόπῳ
ποὺ θέλουμε νὰ μάθουνε τὰ πλήθη τῶν ἀνθρώπων.
Προσκυνητές, ποὺ εἴσαστε τώρα σ’ αὐτὸ τὸ χῶρο,
μὴν πεῖτε πὼς ἀπ’ τὸ Θεό, δὲν ἤταν σὲ σᾶς δῶρο,
νά ‘ρθετε μὲς στὴν ἔρημο μὲ ἔξοδα καὶ κόπο,
μὲ πόδια ποὺ λύθηκαν μὲ τοῦ Θεοῦ τὸν τρόπο.
Λέτε πὼς τὸ ταξίδι σας μπορεῖ νά ‘ταν τυχαῖο;
Θεοῦ ἤτανε πρόγραμμα πάρα πολὺ σπουδαῖο∙
τιμητικὴ ἀπ’ τὸν Κύριο πρόσκληση εἴχατε ὅλοι,
νὰ ζήσετε λίγες στιγμὲς σὲ ἅγιο περιβόλι.
Θὰ εἴδατε τὴν ἐκκλησιά, θὰ εἴδατε τὴν Βάτο,
τὸν Ἰωάννη τῆς Κλίμακος πού ‘ναι λίγο πιὸ κάτω∙
καὶ τώρα, δἐστε καὶ ἐμᾶς, πῶς εἴμαστε δῶ μέσα,
ποὺ ἀγωνιστήκαμε πολὺ μὲ τοῦ Θεοῦ τὰ μέσα.
Δέστε τί ‘ν’ ἡ ζωή, σκέτα μόνον κρανία,
ποὺ κάποια μυροβλύζουνε καὶ κάποια εἶναι θεῖα∙
ἄνθρωποι εἴμαστε καὶ μεῖς π’ ἀγαπήσαμε τὸν Κτίστη∙
ζήσαμε μὲ συναίσθηση καὶ μὲ μεγάλη πίστη.
Αὐτὴ ἡ ζωή, καταλάβαμε, ἦταν δοκιμασία,
καὶ ἐξετάσεις δίναμε στὴ ζωὴ τὴν αἰωνία∙
σ’ αὐτὴν ποὺ τώρα ἤρθαμε κοντὰ στὸν Κύριό μας
καὶ μᾶς περίμεναν ἐδῶ οἱ κόποι καὶ τὸ βιός μας∙
οἱ κόποι γίνανε χαρές, βασιλικὲς καμπάνες,
ψάλλουν καὶ μακαρίζουνε τὶς ἅγιες μας τὶς μάνες,
ποὺ τόσο μᾶς στερήθηκαν, ἀλλὰ καὶ τόσα βρῆκαν,
ὅλες τους θαμπωθήκανε, στὸν Παράδεισο σὰν μπῆκαν!
Πονοῦσαν γιατὶ ξέρανε τὸ θεῖο μας τὸν κόπο∙
ἦταν μικρὸς μπρὸς στὴ φωτιὰ ἀγάπης γιὰ τὸ στόχο.
Στὸν Κύριο χαριστήκαμε! Νομίζετε πὼς φτάνει;
Ὅ,τι καὶ νὰ Τοῦ δώσουμε, μιὰ τρίχα δὲν θὰ κάνει!
Δὲν Τοῦ χρωστᾶμε τὴ ζωή; Τόσα μᾶς ἔχει δώσει∙
μά, θέλει κι ἄλλα ἄπειρα, ἡ ἀγάπη του εἶναι τόση.
Τὸν Θρόνο Του μᾶς πρότεινε, κι εἴπαμε νὰ δεχτοῦμε,
μ’ ἀντάλλαγμα στὴν ἔρημο λίγο νὰ ἀσκηθοῦμε.
Ἔπρεπε ἡ σάρκα μας αὐτή, νἀ εἶν’ ὑποταγμένη
καὶ τὴν ψυχὴ νὰ δίναμε, στὸν Κύριο ποὺ προσμένει.
Νομίζετε δὲν ἄξιζε; Δέστε τί ‘ταν ἡ σάρκα,
μιὰ χούφτα ἀπὸ κόκκαλα καὶ χωματένια ἄκρα.
Αὐτὰ ποὺ τώρα βλέπετε μπροστά σας νὰ ἐξέχουν,
κάποτε μόνο θέλανε, γιὰ ἔργο τους νὰ ἔχουν
τὴν προσευχή, μετάνοιες καὶ τ’ ἅγιο κομποσχοίνι,
τὸ χέρι μας δὲν ἤθελε, ποτὲ νὰ τὸ ἀφήνει!
Δέστε τὸν Ἅγιο Στέφανο, στὴν προσευχὴ ἐπάνω
καὶ μὲ τὸ κομποσχοίνι του ἔφυγε πρὸς τὰ ἄνω!
Κοιτάξτε τὸ παράδειγμα, ποὺ μόνο του μιλάει∙
αὐτὸ σημαίνει ὁ ἄνθρωπος Θεὸ νὰ ἀγαπάει.
Νὰ βλέπατε ποῦ βρίσκεται τώρα ἡ ἅγια ψυχή του,
παλάτια αὐτὸς ἀπόχτησε ἀπὸ τὴν προσευχή του.
Καὶ σεῖς μπορεῖτε, ἀδελφοί, νά ‘χετ’ αὐτὴ τὴ θέση,
φτάνει νά ‘χετε προσευχή, στὸν Κύριο ν’ ἀρέσει.
Ὄχι μόνο λόγια πολλά! Ὁ Κύριος θέλει ἔργα!
Δὲν κάνει σχεδὸν τίποτα μόνη της μία βέργα.
Γι αὐτὸ ἑνωθεῖτε φίλοι μου, καὶ γίνετε θυσία,
νὰ νοιάζεστε τὸν ἀδελφὸ στὸν πόνο ἔχει ἀξία.
Δουλέψετε γιὰ νά ‘χετε, μαζέψτε γιὰ νὰ βρεῖτε∙
ὄχι σὲ τούτη τὴ ζωή, στὴν ἄλλη θὰ τὰ δεῖτε.
Ἐργαστεῖτε ὅλο τὸν καιρό, μὴν χάνετε εὐκαιρία,
δίνετε στὸν συνάνθρωπο ἀγάπη καὶ φιλία
καὶ συναδελφικότητα, γιατὶ γρήγορα ἔρχετ’ ὥρα,
ποὺ θὰ κερδίσετ’ ἀπ’ αὐτὰ σπάνια, ἅγια δῶρα.
Θεὸς πληρώνει ἀδέρφια μου! Ξέρετε αὐτὸ τί λέει;
Κάθε ψυχὴ ἀπὸ χαρὰ στὰ πόδια Του θὰ κλαίει,
σὰν δεῖ τὸ τί τῆς δώρισε γιὰ λίγη καλωσύνη,
γιὰ συγχωρητικότητα καὶ ἐλεημοσύνη!
Συμφέρο μας εἶναι ἀδελφοί, γιὰ ὅ,τι κάνουμε στὸν ἄλλο∙
ζωντανὸς Θεὸς τὸ δέχεται! Πιὸ σπουδαῖο ἀπ’ αὐτό, τί ἄλλο;
Αὐτὲς τὶς λίγες συμβουλὲς κι ἀλλοῦ ἐσεῖς νὰ πεῖτε
κι ὅλες τὶς γύρω ὀμορφιὲς σήμερα ἂς γευτεῖτε.
Εὐχαριστοῦμε πού ‘ρθατε, ἀδέρφια, ἐδῶ πέρα!
Εὐχόμαστε Παράδεισο, νὰ βρεῖτε μία μέρα!
